Archives for category: Uncategorized

Obrazovanje i špijunaža

December 17, 2020 //

U procesu pristupanja Evropskoj uniji, koja je apsorbovala bivše socijalističke države, postoji „trik poglavlje“ koje se otvara, i odmah zatvara, kao puka formalnost. To je poglavlje 26 koje se tiče „Kulture i obrazovanja“, gde je dato obrazloženje zašto je ovo poglavlje samo formalnost:

“oblast kulture i obrazovanja ne podrazumeva zajedničke kriterijume za usklađivanje sa EU, a samim tim ni merila za zatvaranje.”

Ako kulturu ostavimo po strani, na prvi pogled bilo bi neobično što ne postoji merilo Evropske unije za usaglašavanje ili zahtev za određenim obrazovnim vrednostima ili standardom. Razlog postojanja ovog neobičnog izostanka nesumnjivo bi iznenadio (ili izazvao poricanje) kod onih koji se najviše bave obrazovanjem, češće bi iznenadio prosvetne radnike u manjoj zajednici, a izazvao poricanje kod akademika na nacionalnom političkom nivou. Kratko objašnjenje ovog neobičnog izostanka je, ako bi postojao standard Evropske unije sa kancelarijom i vezom sa onim političkim nameštenjima kojima je dodeljen zadatak obrazovnih vrednostih unutar različitih vlada nacionalnih država, ovo bi pružilo opipljiv cilj, koji je nepoželjan za plan zapadnoevropskih obaveštajnih agencija u nastojanju Evropske unije da te države prilagodi određenoj perspektivi; uz napomenu da su društvene perspektive značajan deo valute nekoliko profesionalnih propagandista obaveštajnih agencija.

Ova kratka obaveštajna procena detaljno opisuje nevidljivo (većini običnih građana) potkopavanje obrazovanja u evropskim, bivšim socijalističkim državama, od strane spoljnih špijunskih agencija, prvenstveno Nemaca, u njihovom naporu da povrate imidž i steknu uticaj.

Civilno društvo „nevladinih organizacija“ (NVO) ima dugu istoriju kao paravan kroz koji se sprovode razni oblici špijunaže. Obično se ova vrsta špijunaže sprovodi regrutovanjem „ćelija“ u okviru organizacija, u kojima mnogi ili čak većina zaposlenih u NVO nisu upućeni, ali naslućuju da postoji tajna organizacija namerno umetnuta unutar njihove organizacije.

Ove nevladine organizacije, koje deluju izvan zapadne Evrope, tesno su isprepletene tapiserije, gde su svi aspekti oblikovanja „političke kulture“ bivših socijalističkih država pažljivo i vešto izrađeni, da bi dobili podršku javnosti u pokretanju nacionalnih država putem povratne sprege, gde „kultivisanje“ i „oblikovanje“ stranog cilja nije jedini zadatak; već je i propaganda za stanovništvo država iz kojih potiče socijalna subverzija takođe važna za cilj. Model za postizanje ovoga je istorija evangelizacije u zapadnom hrišćanstvu; donošenje „dobrih vesti“ (jevanđelja) neverniku malo se razlikuje u socijalnoj psihologiji zapadne Evrope od „reformisanja“ bivših socijalističkih država.

Primer za to može se naći u nemačkoj nevladinoj organizaciji, N-OST, medijskom koncernu za „razvoj demokratskih medija u istočnoj Evropi“ koji je povezan sa pravim konglomeratom paravana špijunskih agencija, uključujući Nacionalni fond za demokratiju CIA-e, ne samo nemačko ministarstvo spoljnih poslova, već posebno Konrad Adenauer Siftung koji zajedno sa Hrišćansko-demokratskom unijom Angele Merkel čini politički aparat koji obučava i „rehabilituje“ nacistički SS slaveći antiruske radikale koji su srušili vladu Ukrajine 2014.

U špijunaži, postoje tri osnovna sredstva za prodor i / ili korišćenje neprijateljske organizacije u svoju korist:

1) Pridobijanje zaposlenog na neki način kao što je ucena, seks, podmićivanje ili pozivanje na psihološku slabost poput rada na nečijoj savesti ili ideologiji, i ubeđivanje da postane imovina vaše organizacije (agent / izdajnik)

2) Postavljanje vlastitog službenika u organizaciju kao zaposlenog (špijuna)

3) Korišćenje psihologije i dezinformacija kako bi ubedili osoblje organizacije da radi u vašu korist i / ili počine dela protiv sopstvenih interesa (lažna zastava / prodaja)

Uobičajeno bi bilo da se svaki od ovih pristupa procenjuje pojedinačno i u različitim kombinacijama i / ili varijantama prilikom planiranja operacije. Ova procena započinje trećom metodom, budući da se odnosi na obrazovanje i nastavnike u ciljanoj državi.

Prodor (i zaklon) strategije špijunske agencije nalazi se u praksi NVO-a da ciljaju na i manipulišu studentima i osobljem univerziteta koji nisu svesni toga i daljim (krajnjim, političkim) ciljevima kroz praksu empatije putem socijalizacije i srodne obrazovne „obuke“ koja zapravo manipuliše psihologijom, da bi se „oblikovale“ simpatije ljudi putem onoga što bi se moglo nazvati „mekim kultivisanjem“ predrasuda. Špijunskim jezikom, ovo je gajenje „agenata“ (koji nemaju ni najmanju predstavu šta im se događa) pod lažnom zastavom „rasprodaja“. Poenta je u tome, kada ste oblikovali nečiju psihologiju da postane sredstvo za vašu strategiju u, na primer akademskoj zajednici, imate savršenog „mandžurijskog kandidata“, bez obzira na to da li je taj diplomirani student tokom svog obrazovanja i karijere postao profesor ili činovnik, nevladina organizacija ga je oblikovala, a da on toga nije svestan, u radno sredstvo za stranu obaveštajnu agenciju.

Kada strani interes stvori dovoljno ovih „oblikovanih“ mentaliteta u ciljanim državnim institucijama, on postaje samoreplikujući društveni organizam, koji započinje svoj život i vremenom postaje sve veći fond talenata pomoću kojeg, na primer, univerziteti preoblikuju istoriju ili postižu druge ciljeve. Do nekog trenutka u ovom procesu, ako sve ide po planu, veći deo ključnog rukovodstva u obrazovanju, na vrhu socijalne strukture ciljane institucije, postaće strano sredstvo u svrhu manipulisanja interesima ciljane države.

Najskrovitije (i najvažnije) od ovih NVO su one koje se bave obrazovanjem, primenjujući „dugu igru“, idući za studentima univerziteta, gde se inteligentnija, ali i povodljiva omladina, izlaže uticaju i legalnom obliku podmićivanja putem stipendija i obrazovnih mogućnosti u inostranstvu, gde će ove buduće „ručno birane elite“ naučiti da služe spoljašnjim interesima, a suprotstavljenim njihovim sopstvenim nacionalnim interesima. Možete videti ove programe kako se oglašavaju putem izjava o misijama koje su od nedavno dostupne preko Konrad Adenauer Siftung (KAS).

„Sarađujemo sa državnim institucijama, strankama, organizacijama građanskog društva, kao i odabranim elitama, izgrađujući usput snažne partnerske odnose. Posebno stremimo da ojačamo političku saradnju u oblasti razvoja saradnje na nacionalnom i međunarodnom nivou na temelju naših ciljeva i vrednosti.“

„Kako bismo razgovarali o važnim društvenim pitanjima i stavili ih na politički dnevni red, KAS organizuje konferencije, panel diskusije i predavanja. Pored toga, organizujemo seminare, radionice i simulacione igre kako bismo ispunili naše ciljeve u vezi sa političkim obrazovanjem, konsaltingom i obukom.“

„KAS … deluje u čvrsto povezanoj mreži institucionalnih partnera. Među njima su [parlament], predsednička administracija, kao i … strukture političkih partija, nevladine organizacije, univerziteti i istraživački centri.“

To su pažljivo izrađeni programi „lažne zastave“ u kojima se buduća inteligencija ciljane nacionalne države pažljivo prilagođava kulturnim perspektivama, o čemu vode računa inicijativne agencije ili strane tajne službe.

Na primer, Konrad Adenauer Siftung ima kancelariju u Beogradu od 2001. godine. Ova organizacija gaji akademike u Srbiji već skoro dvadeset godina; gde je štićenik KAS-a koji je 2005. godine diplomirao na univerzitetu verovatno veteran sa 15-godišnjom karijerom jedne ili druge državne institucije, političke stranke, univerzitetskog akademika ili direktora. Sve ovo su ljudi čija je psihologija i perspektiva „oblikovana“ tako da odgovara perspektivi zapadne Evrope, sa „mekom predrasudom“ nastalom pozivanjem na „sofisticiranost“ i „superiornost“ zapadnoevropskog obrazovnog modela i postojećih univerziteta, na kojima će istočnoevropska akademska omladina biti zavedena stanovištem koje je štetno za njegov ili njen nacionalni interes.

Ukratko, ovo je vešt oblik zavođenja, tipičan za psihološke operacije tajnih službi, koje se igraju sa egom putem laskanja, začinjeno prilikama, kroz, između ostalih, formalna udruženja „jednakih sa jednakima“, navodnog odnosa vaspitač sa vaspitačem. Upletena laž je jednostavna; „Ovo je dobro za čovečanstvo, dobro je za vašu naciju i dobro je za vašu karijeru.“

Iz ovog pažljivo odgajenog „fonda talenata“ narcizma, biće urađena procena pojedinaca kako bi se utvrdilo ko će najbolje odgovarati određenim „gambitima“ koji će biti načinjeni u subverziji ciljanog većeg društva. Neki će biti skloni tome da iskreno „veruju“ u svoju „misiju“, bez obzira na to što simptomi ukazuju na obrnut slučaj u stvarnosti (poricanje). Drugi bi mogli pokazati slabost karaktera što ostavlja prostor da se u budućnosti ta osoba zarobi mitom ili drugim oblikom korupcije i zadrži potencijal za ucene. Seks je isprobana i potvrđena formula, posebno beleženje susreta neotkrivenih homoseksualca, gde se prilika da se jedan od njih uvede u seks sa maloletnim partnerom smatra „vrhunskim“ razvojem „talenta“. To su ljudi kojima će biti omogućen otvoreniji pristup “moći“, bilo pozivom na diplomatska društvena dešavanja ili drugim sredstvima.

Taj „premijum talenat“ će zatim biti postavljen što je moguće bliže vrhu političkih struktura; ali ne bi nužno trebalo da bude, na primer, „ministar“ ili njegov direktni pomoćnik. Ponekad je poželjno da ove položaje moći zauzimaju manje inteligentne (i intelektualno nesigurne) političke persone, na koje se može uticati, ali su i potrošne u slučaju kada, ako željeni ishod zakaže, sposobnost odgajenog talenta da utiče na događaje ostane netaknuta i dostupna za neku buduću poziciju uticaja i rada.

U slučaju da, na primer, srpski ministar obrazovanja postane meta običnih prosvetnih radnika (nastavnika i činovnika nižeg nivoa) zbog neke naizgled nekompetentnosti, kao što je istorijski revizionizam u udžbenicima koji su dostupni za kupovinu školama, uzeti zajedno sa novim kompjuterizovanim administrativnim alatima obrazovnog sistema nabavljenih od stranih preduzeća, kao što je to Sindikat prosvetnih radnika za Moravički okrug naveo kao slučaj u Srbiji u proleće 2020. godine. Da su razlozi prosvetnih radnika za pobunu bili potkrepljeni i pobuna bi bila uspešna s otpuštenim ministrom obrazovanja, a zapravo se dogodilo to da je samo jedna zmijska glava odsečena nečemu što predstavlja Meduzu; jer pobunjeni prosvetni radnici vertikalno posmatraju horizontalnu konstrukciju. Zbog ove činjenice, velike su šanse da će svaki sledeći politički subjekt koji stupi na mesto ministra zavisiti od istih sredstava povezanih sa ministarstvom ili ubačenih u njih, što dovodi do još jedne manifestacije glave iste Gorgone.

U međuvremenu, kontraobaveštajne službe biće uglavnom usredsređene na vojna pitanja, u okolnostima kada će obrazovanje, iako možda nadgledano u smislu klasične špijunaže (špijuni), uglavnom biti ostavljeno da funkcioniše „normalno“. Većina gajenih agenata u ovom sektoru u suštini nisu upoznati sa sopstvenim ulogama, a oni koji su ucenjeni i / ili dobrovoljne izdajice, smatraće se kao manja pretnja kada analiza troškova utvrdi da bi raščišćavanje i obezbeđivanje obrazovanja bili prevelika cena; jer će optužbe i rezultujući zakonski mehanizmi, o kojima bi se histerično izveštavalo u zapadnim propagandnim mašinama, biti prikazani u svetlu „političkih progona“ koji državu izlažu međunarodnim sudskim postupcima.

U osnovi, ono što su razradile tajne službe zapadnog sveta je uglavnom legalni metod oblikovanja budućnosti država poput Srbije; putem uticaja u obrazovanju u obliku zakonskog podmićivanja kroz socijalizaciju, stipendije i druge „privilegovane“ mogućnosti, negujući perspektive u akademskoj zajednici. Ruski metod rešavanja okolnosti ove prirode nedavno je zahtevao da se strane NVO registruju kao agenti i ograniče svoje aktivnosti; čak idući toliko daleko da zabrane neke organizacije. Ali Rusija nema pretenzije da se pridruži EU, a EU ima malo efikasnih alata za prinudu u Rusiji.

Kada je u pitanju istorijski revizionizam, to će biti na tanjiru u sve širem meniju oblikovanja buduće perspektive Srba; u tom slučaju treba primetiti kako je istorijski revizionizam oslonac zapadnoevropske strukture sa kratkim primerom nikoga drugog do samog Konrada Adenauera.

„Braća Dales su bili izdajnici“ – sudija Vrhovnog suda SAD Artur Goldberg

Džon Foster Dales, državni sekretar (ministar spoljnih poslova) Dvajta Ajzenhauera, i njegov brat, direktor koji je najduže služio u CIA, Alen Dales, bili su predratni (Drugi svetski rat) poslovni partneri sa Trećim rajhom.

U godinama neposredno posle rata, obojica su imala ključnu ulogu u rehabilitaciji mnogih najopasnijih ratnih zločinaca Rajha, u partnerstvu sa vladom Konrada Adenauera. CIA, u vreme Alena Dalesa, je spasila, u velikoj meri, obaveštajni aparat Istočnog fronta Trećeg rajha i zajedno sa angažovanjem najmanje stotinu bivših oficira SS-a i Gestapoa, stvorila „Gelen organizaciju“ (nazvanu po njenom komandantu, Rajnhardu Gelenu, Hitlerovom šefu antisovjetske obaveštajne službe i najvećem ratnom zločincu), koja je potom dodeljena Konradu Adenaueru kao nemačka posleratna tajna špijunska služba ili BND (Bundesnachrichtendienst). Konrad Adenauer je i sam bio saučesnik u pomilovanju osuđenog ratnog zločinca Alfreda Krupa, koji je je primenjivao robovske uslove rada (uglavnom Rusa) pod nadzorom Gestapo-a u svojim fabrikama, koje su snabdevale nacističku ratnu mašinu. Krup je pušten iz zatvora i vraćeno mu je lično bogatstvo.

„Poglavlje kolektivne krivice za militariste, zajedno sa aktivistima i korisnicima nacionalnog socijalističkog režima, mora biti završeno jednom i za svagda. Mislim da sada treba da završimo sa ovim raskrinkavanjem nacista“ – Konrad Adenauer

Ništa od ovoga nije štampano u zapadnoevropskim istorijskim knjigama, slučaj istorijskog revizionizma koji prikriva lažnu „rehabilitaciju“ nacista.

Istovremeno, „ambasador“ Arndt Frajtag fon Loringhoven, bivši pomoćnik direktora nemačke tajne špijunske službe (BND) i donedavni šef obaveštajne službe NATO-a, sin je Hitlerovog poslednjeg službenog obaveštajnog oficira Berndta Frajtaga fon Loringhovena. Više je nego ironična simbolika konteksta koji se provukao u onlajn obrazovanju koje je sprovela srpska država, da je NATO zapravo „mirovna organizacija“.

„Nema ni najmanjeg razloga poistovetiti nacionalizam, što je želja naroda da bude ono što jeste, sa imperijalizmom, što je želja naroda da spreči druge narode da budu ono što jesu“ – Siseli Izabel Ferfild

Uprkos pronicljivom zapažanju Ferfildove (u možda najboljoj obaveštajnoj proceni ikada napisanoj o Balkanu – Crno jagnje i sivi soko) u vezi sa stvarnom prirodom nacionalizma, savršeno je predvidljivo da bi svaki pokušaj srpskih prosvetnih radnika i političara da isprave ovu okolnost ispunio imperijalističke ambicije NATO-a i EU kojom dominira Nemačka, propagandnim optužbama za „nacionalizam“, oslikavajući sve srpske rodoljube jednim kistom, jednom rečju koja je postala oružje; bez obzira na karakter pojedinaca. Drugim rečima, trubeći reč „nacionalista“ i upirući prstom, zapadnoevropska propagandna mašina će poslati poruku sopstvenim narodima „ovi Srbi se ponašaju kao pavijani koje treba postaviti na svoje mesto“, odnosno oni koji su bliski pravim nacistima, prikrivajući sopstvenu istoriju i motivacije, optužiće Srbe da se ponašaju kao nacisti.

„Dajte mi dete do njegove sedme godine i nije me briga ko će ga posle uzeti“ – Ignasio de Lojola

Ova izjava, koja navodno pripada „učitelju“, osnivaču Društva jezuita, od najveće je važnosti za kontekst ove situacije. Ako Srbija, kao što je planirano zajmom Svetske banke od pedeset miliona evra, nastavi sa obaveznim državnim obrazovanjem od navršenih tri godine sa onom vrstom spoljne „stručnosti“ zabeležene u gore navedenoj proceni, osvajanje nacionalnih država od strane zapadnog carstva biće dovršeno. Kao posledica toga, sposobnost Srbije da proizvede genija biće ugašena. U dosadašnjem obrazovnom modelu, u kom dete započinje redovnu školu uzrasta 6-7 godina, iako sigurno nije dostupno svima prema porodičnim okolnostima, postoje deca predškolskog uzrasta koja će istraživati i razvijati um na načine koji ukazuju na buduće kreativne genije koji isključuje jednoobrazno obrazovanje koje počinje sa tri godine. Dete prirodno obdareno inteligencijom, koje tokom dana čuvaju bake i deke, što može, s vremena na vreme, nekako podsećati na metod Marije Montesori, ili na drugi prirodni razvoj pametnog dečjeg uma, mapiranje uma na način koji otvara vrata budućem geniju. Ova prilika im je otrgnuta.

Konačno, završni udarac obrazovanju u Srbiji već je u zamahu; gde je školama ukinuto pravo na disciplinsku metodu, a „liberalna“ metoda dopušta neposlušnost i nepoštovanje sa ciljem ometanja nastave, časova i kvaliteta obrazovanja, ne samo da pljačka pristojne učenike, već će oterati iz srpskog obrazovnog sistema mnogo budućih bistrih i posvećenih umova ili onih strastvenih profesionalaca koji su zaista posvećeni deci. Nakon toga, jedino kvalitetno obrazovanje biće ono privatno obrazovanje koje je dostupno eliti.

Za ponovo oživljeno Nemačko carstvo potrebno je neuko srpsko građanstvo.

Konrad Adenauer: Čovek koji je rehabilitovao Naciste (Nemački federalni arhiv)

Serbia/Srbija

Bivši narednik za operativne i obaveštajne poslove specijalnih snaga, Ronald Tomas Vest penzionisani je istražitelj (živi u egzilu), čiji je rad bio fokusiran na korupciju. Ronald je živeo više od trideset godina u bliskoj saradnji sa Indijancima Blekfit (onima koji još uvek govore njihov jezik), a u međunarodnom pravu objavljen je kao laik: Pravo samoopredeljenja naroda i njegova primena na starosedelačke narode u SAD ili Miler-Vilsonova reportaža, u koautorstvu sa dr Markom D. Kolom. Ronald je bio vanredni profesor američkog ustavnog prava na Univerzitetu Johan Gutenberg, Majnc, Nemačka (na engleskom jeziku, letnji semestar 2008.). Ronaldovo formalno obrazovanje (bez diplome) je socijalna psihologija. Njegovo terapeutsko sredstvo je satira.

Tags Beograd, KAS, Konrad Adenauer Siftung, nacisti, Obrazovanje, Srbija, špijunaža

Categories Uncategorized

Crnogorska retrospektiva

December 13, 2020 //

Milo Narcis Gusle potiče iz porodice seljana imenovanih po pijanom pretku, kojeg je viši profesor iz grupe ozbiljnih univerzitetskih akademika iz grada „Nove“ Podgorice „izazvao“ da izvede simfoniju, jedinstvenu za koloniju etničke pripadnosti „Novoj“ Crnoj Gori.

Milov predak je zapravo prilično dobro izveo svoj performans, dok je na zaprežnim kolima bio prikopčan za par nervoznih konja koje je uspeo da ne preplaši, njišući se u stranu sve dok mu žica instrumenta nije pukla … međutim, bio je slavan od ovog događaja zbog divljeg izraza panike na licu ovog seljana, jer ovaj seljanin nikada nije terao kola koje vuku konji.

Šampionska muzička izvedba ovog seljanina bila je gonjena čistom željom za peživljavanjem, što je događaj učinilo još urnebesnijim za akademike sa zapadnjačkim obrazovanjem, koji su ga pod nišanom poslali na kola. Crnogorskom višem profesoru, Obrenu Saši Uroševiću II (od milošte zvanom OSU Mlađi), čast je nalagala da sebe proglasi počasnim kumom ovog sada čuvenog muzičara „Gusle sa pokidanom žicom“ i zatražio da se seljak ovako imenuje, zbog svoje neverovatne sposobnosti da oponaša Crnogorsku nacionalnu gudačku simfoniju; a seljak bi ubuduće morao biti čuven pod svojim novim imenom i odazivati se na njega.

Gusle sa pokidanom žicom pristao je na tražene uslove, da bi spasao svoj život dok je još bio na kolima, a potom mu je dozvoljeno da siđe, ali već je bilo prekasno, šteta je načinjena; bio je skoro otrežnjen i na ivici da se sruši od nervoze i iscrpljenosti. Stoga, potomak Gusli sa pokidanom žicom, Milo Narcis Gusle, bio je iz porodice seljana koji nisu pili. Oni su bili razumni. Umesto toga, išao je na pravni fakultet.

Niko u OSU-ovom akademskom svetu nije znao kako da kreira program „Studije seoskog života“, jer, zapravo, predlaganje programa kao takvog u modernoj učionici bio je oksimoron. Dovraga, oni to nisu ni znali. Studije seoskog života, da su se studijama bavili seljani Crne Gore, sastojale bi se od sanjarenja koja bi se proturala kao usmena predanja, poput vremena kada je daleki crnogorski predak zapravo vozio svoja kola da negde ode ili nešto uradi, vrsta radne mašte iz koje potiče sva crnogorska seoska inteligencija. Milo Narcis Gusle nije znao kako da sanjari o takvom poslu, jer je bio „urbanizovan“ od svoje pete godine, a zatim poslat na univerzitet u Brisel.

Dotad, Milo je savladao provincijski engleski jezički trik izjavljujući uredno „Izvinite“ jer je izneo tako jednostavnu misao kako bi njegovim precima bilo lakše da odu peške do Tirane nego do Sarajeva, jer pošto je zemlja okrugla, put ka Tirani uvek vodi nizbrdo.

Milo je bio od savesne sorte, pa kada se odlučio za svoje diplomske studije, „Studije seoskog života“, leti se vraćao u Crnu Goru na terenski rad kako bi se upoznao sa kulturnim navikama svojih predaka. Ali, nije shvatao da je rešenje da se njegov univerzitet uskladi sa političkom korektnošću ‘novog’ vremena bilo u tome da se osnuje program etničkih studija u kome bi radili umovi tipa OSU, ljudi koji bi bili odučeni od svojih podsvesnih i vrlo starih neznabožačkih navika i nazvali to „Studije seoskog života.“ I tako je Milo, poput nebrojenih obrazovanih, ali sada pseudo-sujevernih ljudi seoskog porekla, mislio da je akademija stvarna. Trebalo je da se seti seoske poslovice „Svi znaju da su ljudi iz grada ludi“. Ali Milo nije mogao znati da se ovo sada odnosi na njega samog. Tako je Milo ispitivao starešine svog nekadašnjeg naroda kako bi dobio ideje da za svoje radove iz antropologije, prerušenoj u eufemizam „Studije seoskog života“. I mislio da je seljanin. Koještarija.

Milo je nastavio pravni fakultet i na kraju postao direktor „Studija seoskog života“ na Univerzitetu u Podgorici, koji je bio impresioniran njegovim dostignućima na polju „Zakona o OSU sporazumu“, koji u realnosti nije imao nikakve veze sa stvarnim pravom, ali uzet zajedno sa idejom da može da oponaša seoski dijalekt, činilo se da ga kvalifikuje za vođenje akademskog programa.

Ovde na univerzitetu je upoznao filozofa Ganija Bobija i razgovarali su o Bobijevoj ljutnji, jer nije shvatao zašto je još 1980-ih zabeleženo kako pravoslavni seljani sa Balkana nemaju problem sa opisivanjem mnogih fenomena teorijske geopolitike OSU-a, sa čim su zapadnjački akademici teško izlazili na kraj. Ni Milo nije imao pojma zašto, ali činilo se da mora biti nečega u tome i tako je ustanovljen godišnji dijalog, a Milo je postao politizovani bog. Za najmanje tri ili četiri osobe.

Milo se preselio i živeo je u gradskoj kući u boljem delu Podgorice, nastavio je da, sa antropološkim interesovanjem, proučava svoj nekadašnji narod i bio je posebno zainteresovan za njihov pogled na vladu pre nego što je bila potkopana. Njegova antropološka proučavanja su ga uzdigla i tekla su na tri noge na crnogorski način, poput poslovičnog Zlatnog šakala koji je odgrizao jednu nogu da bi izbegao zamku, i to je bilo otprilike to.

Milo je do tada preuzeo odgovornost za dijalog i mislio je da je neke stvari već shvatio: Kao što je u stara vremena delovalo govorništvo seljana. Ne. Ono što je on pokušao da preslika zapravo je postala ludačka karikatura onoga što je bila mudrost njegovih predaka. To nije trebalo da bude zlo, i zapravo nije ni bilo zlo. Bilo je jednostavno glupo. Ali Milo to nije mogao znati.

U to vreme, ovi dijalozi, sa Gani Bobijem sad već mrtvim, sponzorisani su od strane organizacije OSU, koju je Milo obožavao zbog činjenice da je akronim OSU predstavljao upravo inicijale kuma negovog pretka.

Ne bi se moglo reći kojoj zajednici svojih predaka je Milo bio odan, da li šovinizmu kuma njegove familije, Obrenu Saši Uroševiću II (od milošte zvanom OSU Mlađi), ili ismevanom crnogorskom seljaku, jer ovaj Milo, nalik na Šakala, je mogao biti odan jedino samom sebi.

Ego Mila Narcisa Gusli je bio lagano uglađene sorte, ona vrsta ljupke pasivne agresivnosti čiji je opaki aspekt predstavljao ženstveni miris tamne strane cveta po kome je dobio ime. Kao pravi seljak, jednostavno niste želeli da se previše približite samoprozvanom „seljaku“ Narcisu, ako ste želeli da uživate u izvornoj prirodnoj lepoti njegove pojave. Tako je bilo i sa dijalozima koje je sponzorisao OSU, a koje je on tako stručno organizovao da bi svet saznao istinu zašto američki „Kamp Halucinogen“ nije pretio pustošenjem na Balkanu.

Kada bi se Milo zagledao u odraz meke ljupkosti svog ega, nije mogao da oseti neprijatan miris. Njegova etnocidna crta, kakva je zastupljena u misli i filozofiji crnogorskog sela, bila je mnogo lepše i prefinjenije vrste od one koju su utemeljili njegovi intelektualni preci u psihološkoj literaturi koju je razvio Erih From: koji je postavio tezu da su Nacisti prilično uživali u smradu sopstvenog prdeža.

Napredujući od primitivnih logora i komora, etnocidni „nalet“ Milovih ego-prijapizmalnih tendencija trebalo je da zapali seoska uverenja i misli veličanstvenim impresionističkim crtežima urbanog prikaza, okruženog tropskim voćem i povrćem sa ekstrapolacijom na zapadni otisak: reklamirajući mnoge briselske „duduke“ (doktore nauka) koje bi okupio zajedno sa „seoskim ekspertima“ zapadnjačke antropološke nauke; u velikim orgijama psihosomatske, ego-milujuće masturbacije u visoko intelektualnim radionicama ili, bolje rečeno, indoktrinaciji Soroševog multikulturalnog diskursa.

Neki seljani su u početku naseli na to. Zvučalo je privlačno, jer je Milo, koji je umeo da oponaša njihov dijalekt, bio ceremonijal majstor i ta činjenica, uzeta u obzir zajedno sa promovisanom agendom odnosa seoskog života prema OSU-ovoj geopolitičkoj filozofiji, u početku je uverila seljane da mogu imati koristi ako nešto nauče. Pa, seljani jesu naučili neke stvari, ali nisu naučili ono što se očekivalo, poput šireg razumevanja buduće stvarnosti seoskog života u vezi sa geopolitičkom eksploatacijom. Seljani su naučili samo fikciju koju su ponudili OSU-ovi naučnici i nisu naučili apsolutno ništa od crnogorskih doktora nauka, jer oni nisu imali pojma o tome kako je funkcionisala OSU geopolitika.

Prokletstvo, bilo je tužno. Nijedan doktor nauka, ni jedan jedini sa bilo koje strane kulturološke podele, nije shvatao da biti crnogorski seljak po ubeđenju i filozofiji nema apsolutno nikakve veze sa eksploatacijom. Doktor nauka. Ma sjajno. Naučnici OSU-a su ponekad bili frustrirani zbog naučnika sa Univerziteta iz Podgorice, koji su mogli samo pričati priče iz seoskog života iz antropologije, koje su bile totalno van konteksta i kao takve besmislene. Jedino ta činjenica je naučnike sa Univerziteta iz Podgorice učinila ravnopravnima sa OSU-ovim naučnicima koji su bili totalno van konteksta seoskog života, i kao takvi besmisleni, čista propaganda.

U početku su seljani jednostavno posmatrali. Nakon nekoliko godina, seljani su vrlo malo doprineli stvarnim seoskim razmišljanjem i zaplašili Mila, jer je izgledalo kao da bi čitav događaj mogao biti prikazan kao slučaj „Car je go!“ Tada su seljani pokušali da objasne Milu kako bi se neke stvari mogle promeniti otvaranjem dijaloga prema pravom učenju, tako što bi se opametili i odvratili OSU, ali oni koji su javno progovorili, priterani su uza zid i streljani. Nije dozvoljeno uznemiravati ego korporacije za zgrtanje para sa sedištem u Briselu!

Po svaku cenu trebalo je sačuvati „spoljašnji izgled“, portret misterioznog i upućenog geopolitičara Mila, predsedavajućeg dijalogom, koji bi jednog dana mogao odati njegove velike tajne koje su bile u mirovanju: nižim seoskim bićima i šačici laskavih, poltronskih akademika koji su gledali u njegovu OSU svetost sa izrazom nebeskog pijeteta, kao da su dečaci za oltarom koji sede u levoj i desnoj Božijoj ruci. U stvari, seljanima se činilo da Milo ne zna ništa. Milo je jedino znao kako da lenčari na lovorikama svog direktorskog položaja na Studijama seoskog života na Univerzitetu u Podgorici, kako da izgleda važno i pozove seljane na buduća radna mesta u Ikeinoj kafeteriji; na šta su crnogorski seljani odgovorili: Da radimo? Mora da se šališ! Kad ni Turci nisu mogli da nas nateraju da radimo za njih, kako bismo radili za tebe?

Milo još uvek traži odgovor, ali ne brinite, na kraju će OSU dobro razmisliti i pružiti mu ga, ali, naravno, biće pogrešan…

^ HATO „Kamp Halucinogen“

Serbia/Srbija

Tags Crnogorska retrospektiva, HATO, Kamp Bondsteel, satira

Categories Uncategorized

Privatizacija za lakoverne

December 12, 2020 //

Read in English | Читать по русски

Osnove najveće svetske prevare

Ok, dakle EU i SAD zahtevaju da sve „demokratske“ države „privatizuju“ svoju imovinu kako bi pripadale „klubu“ istinski civilizovanih. Prema istoriji ekonomije kojoj su nas učili državom propisanim obrazovanjem, kroz nekoliko primera „privilegovanih koje žive u demokratiji“, poenta ove privatizacije je „povećanje konkurencije“ koje će sprečavati monopole koji uništavaju potrošača i zadržati „poštenu“ konkurenciju i cene. Prema „pravilima metapodataka“ ovog aranžmana, trebalo bi da smo svi impresionirani idejom da je ovo human sistem koji pruža priliku svima da igraju utakmicu na ravnom terenu bez ikakve neetičke prednosti za bilo kog učesnika.

Ulazak u EU zajedno sa multinacionalnom korporacijom (i SAD-om kao prislinim izvršiocem), u svetu nakon hladnog rata, uopšteno govoreći, više je nalik na ovo:

Bivši režimi Varšavskog pakta (i drugi režimi, neposredno nakon hladnog rata, koji nisu članice NATO-a) u Evropi nasleđuju državne resurse i javna preduzeća. Korupcija je endemska, infrastruktura je zastarela (međutim odgovarajuća), ali cena električne energije je niska, a siromašno seosko stanovništvo je u pozicji da preživi razvijanjem samoodržive zajednice (lični i regionalni suverenitet) na lokalnoj ekonomiji „od farme do pijace“ sa repatrijacijom mnogih farmi naslednicima pretsocijalističkih vlasnika. Zatim dolazi „privatizacija“.

Prvo, na vlade bivših socijalističkih država vrši se pritisak da se „odreknu“ vlasništva nad javnim preduzećima. Ono što ovaj „prvi korak“ ka članstvu u EU znači, jeste da su one korporacije sa stotinama miliona „investicionog keša“ pozvane da kupe državnu imovinu. Javno preduzeće u vlasništvu države je bilo neprofitno, za porez izvan održavanja infrastrukture (koji je služio kao oslonac drugim državnim institucijama, npr. za obrazovanje i vojsku), ali odjednom se sve to menja. Novo vlasništvo zahteva profitnu maržu pored održavanja infrastrukture i „dobit“ počinje da se odliva iz nacionalne ekonomije, a uliva u džepove multinacionalnih korporativnih akcionara, ili 1% stanovništva „liberalnih demokratija“ koje zapravo imaju monopol bogatstva nad zapadnim društvom. Kada se „privatna“ kontrola infrastrukture konsoliduje nad nacijom, država mora povećati porez na zemlju, proizvodnju i trgovinu nad običnim građanstvom kako bi podržala državne institucije, jer je privatizovana infrastruktura u rukama moćnih lobija sa direktnim pristupom političkim strukturama; gde koruptivna, ali „pravna“ praksa predviđa „poreske podsticaje“ (koji često znače mali porez, bez poreza ili čak da država subvencioniše korporaciju) pod raznim izgovorima… na primer, državne subvencije za nadogradnju „infrastrukture“ gde se posao po veoma naduvanim cenama usmeri na preduzeća sa političkim povlasticama. U međuvremenu, cene usluga javnih preduzeća vrtoglavo rastu, što pogađa obične građane (siromašne po zapadnim standardima, u periodu tranzicije sistema).

Dok se ove države podstiču da „napreduju“ ka „konkurentnim“ ekonomijama, ostalu imovinu predaju eksploataciji, gde se obradivo zemljište u državnom vlasništvu predaje poslovnim partnerima elite (1%), a Svetska banka i Međunarodni monetarni fond stupaju na scenu da potčine državu dužničkom ropstvu; dok plasiranje činjenica narodu koji je nečasno lišen svoje zemlje olakšava lažno izveštavanje putem sprege korporacija, obaveštajnih agencija i zapadnih vlada prljavih ruku poput USAID-a i britanskog Odeljenja za međunarodni razvoj (koji ponekad budu uhvaćeni, ali to ne bude široko rasprostranjena vest).

Kada kontrolu nad državom učvrste zapadne institucije, kojima EU i NATO služe kao paravan i izvršitelj multinacionalnih korporacija, uspostavljaju ono što de facto predstavlja neokolonijalizam, započinje drugi red pljačke. Stotine hiljada nezavisnih poljoprivrednika biva oterano sa svoje zemlje zbog zahteva „sanitarnih propisa“ Evropske unije za modernizacijom kojim se traži nadogradnja opreme i infrastrukture koju mali poljoprivrednici i njihove zajednice ne mogu priuštiti. Ekonomski raseljeni, ovi ljudi postaju radnici migranti koji obično rade proste poslove, poput građevinske industrije u zemljama koje se brže razvijaju, ili postaju demografski zamenski radnici u razvijenim državama na severu EU gde natalitet opada. Posledice ovog drugog nivoa pljačke su višestruke; prehrambeni suverenitet se prepušta multinacionalnim korporacijama, u rangu Monsanta & Singente, koje diktiraju poljoprivredu; snabdevanje hranom više nije lokalizovano (direktno sa farme na pijace), već se ogleda u povećanju cena troškova transporta „globalizovanog“ uvoza / izvoza; nova „sanitarna“ hrana koju diktira EU zatrovana je unosnim poslovima sa agrohemikalijama za obogaćenje proizvoda (npr. glifosat); nova, intenzivna korporativna monokultura osiromašuje zemlju i životnu sredinu, posebno zagađujući vodne resurse; i svakako ne najmanje važno, ove države, nove članice EU gube generacije poljoprivrednog znanja. Za dvadeset kratkih godina ove nacije dece bivših poljoprivrednika lišenih odrastanja uz tradicionalnu poljoprivredu koju je trebalo da zameni „bio“ (organska) poljoprivredna metoda, umesto toga, gube znanje. Gubitak znanja u stanovništvu učvršćuje naciju u korporacijsko ropstvo (sve se vraća na prehrambenu suverenost, koja je do sada već ozbiljno, opasno degradirana).

Tokom čitavog procesa sprovođenja ovog prethodnog, antikorupcijska retorika EU je zapravo toliko preterana, a stvarni problem institucija EU nije u korupciji, već u korupciji koja je nekompetentna i / ili otvorena. Izveštaji Brisela o borbi protiv korupcije su stavljeni u fioku i više se ne objavljuju iz razloga sumanute sume od sto dvadeset milijardi evra godišnje, što je prema nekoliko pouzdanih proračuna daleko ispod stvarnog nivoa i RASTE sa svakim novim izveštajnim periodom, od kada je poslednji izveštaj objavljen 2014. godine (izveštaj najavljen za 2016. godinu nije dostupan javnosti i od tada ne postoji izveštaj koji je napravila EU).

Ali, u stvari, na meta nivou, mnogo je gore od ovoga.

Simbiotska veza

Bilo koja od nekoliko „nezavisnih“ rang-lista zemalja EU po indeksu korupcije koje su napraville „transparentne“ nevladine organizacije, pogrešno navode na zaključak da grafikoni pokazuju da su severnoevropske države „najmanje korumpirane“. Ono što nedostaje su relevantni podaci o onome što bi se moglo nazvati „transcendentnom (uzvišenom) korupcijom“ gde je nekoliko severnih država EU čini se uhvatilo i vršilo (nekažnjeno) kontrolu s vrha nad celokupnom korupcijom.

Američka braća Dales postavila su standard. Oni koji su blisko upoznati sa evropskom istorijom 20. veka, trebalo bi da znaju da predratne karijere braće Dales, Alena i Džona Fostera Dales, smrde do nebesa, evo prikaza u kratkim crtama…

„Početkom 1933. godine, obojica braće Dales prisustvovali su sastanku u Nemačkoj gde su se nemački industrijalci složili da podrže Hitlerovu kandidaturu za moć u zamenu za njegovo obećanje da će slomiti nemačke sindikate. Nekoliko meseci kasnije, Džon Foster Dales pregovarao je sa Hitlerovim ministrom ekonomije o sporazumu kojim bi se sva nemačka trgovina sa Sjedinjenim Državama koordinirala kroz sindikat na čelu sa [poslovnim saradnikom braće Dales] rođakom Ejverela Harimana. Kako su nacisti stvarali povoljnu klimu za poslovanje, profit za Tisen i druge kompanije je porastao, a [klijent braće Dales] Korporacija Union banka sve je više postajala nacistička mašina za pranje novca. Džordž Herbert Voker je 1934. godine postavio Preskota Buša u upravni odbor Union banke, a Buš i Hariman su takođe počeli da koriste banku kao osnovu za složeni sistem obmane holding kompanija … Umesto da posavetuje Vokera i Harimana da prestanu sa sticanjem prljavog novca, Preskot Buš je unajmio Alena Dalesa kako bi im pomogao u prikrivanju. Od 1937. godine, braća Dales će služiti Bušu i Harimanu u svim njihovim tajnim poslovima sa nacističkim firmama. Takođe su obavljali slične usluge prikrivanja za druge, poput porodice Rokfeler … obojica su finansirali i profitirali od Hitlerovih zločina protiv čovečnosti. Međutim, celo njihovo preduzeće je bilo korumpirano i u suptilnijem smislu, jer je bilo zasnovano na finansijskoj prevari bez presedana. To bi bilo tako čak i da Hitler nikada nije došao na vlast. Pravi značaj dodavanja nacista u jednačinu bio je u tome što je to povećalo ulog, povećavajući potencijalne nagrade za učesnike [klijente braće Dales] i primoravajući ih na sve složenije obmane da bi prikrili svoje prevare “

… za čim je usledilo da Hitlerov najbolji špijun Istočnog fronta u posleratnoj Nemačkoj osnuje današnji Bundesnachrichtendienst (BND ili nemačka CIA)

„Dales … je pokrenuo akciju da spasi Rajnharda Gelena, nacističkog šefa obaveštajne službe na Istočnom frontu i istinskog monstruma, od bilo kakve posleratne pravde. Dales se potom postarao da CIA udobno prigrli Gelena i njegove špijune i pomogao mu da ga proguraju u sam vrh savezne obaveštajne službe zapadne Nemačke“

„najmanje 100 oficira u Gelenovoj organizaciji bili su bivši oficiri SD-a ili Gestapa“

Kako je došlo do toga?

„Od 1945-1947, ključni pripadnici američke vojske zaverili su se i održavali kontakte sa bivšim nemačkim antikomunistima u Evropi i njihovim komandantom nemačke vojske, generalom Rajnhardom Gelenom. Bilo je umešano 5 ljudi, od kojih su 3 (Vilijam J. Donovan, Alen Dales i Frank Visner) bili predstavnici društvenog miljea Vol Strita kao i Njujorškog socijalnog registra u kojem su se nalazili članovi njujorškog visokog društva. Čekali su novu agenciju koja će naslediti Donovanovu kancelariju za strateške usluge (OSS) i preuzeti nacističke etničke vojske u istočnoj Evropi. Ali ideja o centralizovanoj obaveštajnoj agenciji naišla je na žestoko protivljenje konkurenta od strane FBI-ovog J. Edgara Huvera, koga su u početku podržavali pripadnici vojne obaveštajne službe. Iako su bile potrebne dve godine da savladaju svoje protivnike, advokati sa Vol Strita i bankari u Trumanovoj administraciji uspeli su 1947. godine da osnuju CIA, koja će izveštavati predsednika putem novog Saveta za nacionalnu bezbednost (NSC). Ovu novu agenciju, zasnovanu na prethodnici i osoblju OSS-a, podbadale su u Vašingtonu studije rata / mira Saveta za spoljne odnose početkom 1940-ih. To je pojačano izveštajem koji je 1945. godine naručio sekretar mornarice Džejms V. Forestal. Izveštaj je napisao Ferdinand Eberstadt, koji je poput Forestala bio privatni bankar sa Vol Strita iz investicione banke Dilan Rid. Kako direktor CIA-e Ričard Helms pripoveda u svojim memoarima Alen Dales, tadašnji republikanski advokat u firmi Saliven& Kromvel u Njujorku, regrutovan je 1946. godine za izradu predloga za formu i smer nove CIA-e. Dales je odmah 1947. formirao savetodavnu grupu od 6 ljudi, od kojih su svi osim jednog bili investicioni bankari ili advokati sa Vol Strita.“

Da, sve te posleratne „poslovne“ stvari nastavile su se kada je brat i doživotni poslovni partner direktora CIA-e Alena Dalesa, Džon Foster Dales, postao jedan od najmoćnijih ljudi na svetu i praktično posleratni evropski „nadređeni opunomoćenik“ kao „General“ koji je postao državni sekretar predsednika Ajzenhauera. Rezultat? Obaveštajne agencije liberalnih demokratija [NATO i EU] preuzete od strane bogatih korporacija (koje upravljaju u njihovo ime), rusofobni fašisti skopčani sa međunarodnim bankarskim i multinacionalnim korporacijama koje čine „vladu u senci“ liberalnih demokratija, čiji su otkupljeni i / ili ucenjeni podanici (birokrati) pod zajedničkim nazivom „duboka država.“ Zdravlje i dobrobit običnih građana ovim ljudima ne znači ništa, ič, nula. Ovo je struktura koja stoji iza „privatizacije“.

Gde simptomi danas iskaču? Obaveštajnim aparatom NATO-a i EU upravlja nemačka obaveštajna služba:

✓ Doskorašnji šef obaveštajne službe NATO-a, Arndt Frejtag fon Loringhoven, je bivši zamenik šefa nemačke BND i sin obaveštajnog oficira, pripadnika poslednjeg Hitlerovog štaba za vreme bitke za Berlin.

✓ Šef obaveštajne službe EU, Gerhard Konrad, nemački je oficir BND-a.

Gde i ko su ličnosti „transcendentne korupcije“ (iznad zakona) severnih država EU prisutne u NATO-u? Na vrhu su poslednja tri generalna sekretara NATO-a, po redosledu služenja od sadašnjosti do prošlosti:

Jens Stoltenberg, bivši premijer Norveške.

Ander Fog Rasmusen, bivši premijer Danske.

Jap de Hop Shefer, bivši ministar spoljnih poslova Holandije.

Šta imaju zajedničko svi gore navedeni, šefovi obaveštajnih službi i generalni sekretari (osim aktuelnih geopolitičkih zločina prvog reda, kao što je podrška neonacistima koji vode Ukrajinu ili pružanje podrške u smeštanju Rusiji lažnim dokazima poput „Stilovog dosijea“, trovanja Skripala i ne najmanje važno, holandske obaveštajne službe koja piše fikciju o okolnostima obaranja MH17)?

Niko od njih ne preduzima ništa po pitanju učešća zapadnih obaveštajnih agencija u praktično rešenim, ali neprocesuiranim ubistvima …

Daga Hamaršelda, Generalnog sekretara Ujedinjenih nacija.

Olofa Palmea, Premijera Švedske.

Bernta Karlsona, asistenta Generalnog sekretara Ujedinjenih nacija.

… svako od njih je stajao na putu multinacionalnim korporacijama zasnovanim na zapadnoj liberalnoj demokratiji koje su pljačkale prirodne resurse poput dijamanata i žutog kolača (uranijuma), što je nasleđe obaveštajnih agencija braće Dales i srodnih političkih struktura izniklih kao potpora korporativne pohlepe. Iz toga sledi, kada EU i NATO dođu u posetu, političari sa vrha (koji se pri dolasku informišu o stvarnosti) dobro razumeju nivo igre vezano za „transcendentne korupcije“: uključujući stvarnu pretnju atentatom onima koji „ne igraju prema pravilima“ određenih multinacionalnih korporativnih entiteta koji stoje iza „privatizacije“.

“Dag Hamaršeld je bio na tragu da nešto uradi kada su ga ubili” – bivši Predsednik SAD Hari Truman.

Serbia/Srbija

Categories Uncategorized

Srpski kralj

December 7, 2020 //

Stefan Nemanja

Srpski kralj

Mašta je zanimljiva reč, koja ukazuje na mogućnosti toliko različite, od
samoobmane u narcisoidnoj fantaziji pa sve do kreativnog genija. Prvi od ova dva, samoobmana, mori kao svoj plen previše entiteta da bismo ih sve nabrojali, ali one koje možemo pomenuti uključuju modernu „instituciju“ crkve, države i korporacije. Drugi od ova dva, kreativni genije, nikako nije deo plena, već lukavo zauzima svoje mesto u samom predatoru.

Ove misli traže (ili nikada ne prestaju da traže) neke razumne odgovore u vezi sa društvenim oličenjem ili zajednicom, gde su zajednice u stalnom progonu od strane snaga koje nominalno imaju ulogu zaštitnika, bilo da su simbioza crkve i države ili njihove korumpirane plaćeničke snage (korporacija).

Bilo je to moje upoznavanje Berlina, tokom perioda kasnih devedesetih (uključujući boravak u opštini Šarlotenberg preko godinu dana, od kraja septembra 2010. do 2012.), gde je napad na zajednicu bio veoma očigledan, u gradu sa dva fenomena; 1) raspad umetničkih zajednica u obliku „gentrifikacije“ gde su siromašni, ali „moderni“ delovi grada privukli dovoljno bogatih pojedinaca da preuzmu to područje, terajući cene uvis a umetnike van, i 2) grad je odobrio, promovisao i/ili autorizovao „obnovu grada“ servisirajući interese korporacija u razvoju nekretnina, ogolivši čitave gradske četvrti što je rezultiralo raseljavanjem siromašnih i obespravljenih. Nigde se nije videlo hrišćansko „dobročinstvo“.

U Nemačkoj, crkvu finansira država posredstvom verskog poreza i nikada niko nije video da se sveštenstvo efikasno suprotstavilo ovoj društvenoj nepravdi motivisanoj sticanjem bogatstva. Savremeno nasleđe Kajzera, u Nemačkoj, je da su crkva i država dve strane istog novčića, ubačenog u džep plaćeničke korporacije. Ovo je novčić koji je trebalo da istorijskog Isusa ostavi bez reči (ili da ga možda nasilno radikalizuje).
Dogodilo se da sam jednog dana razgovarao sa taksistom sa Balkana (Srbinom) o selima koja su umirala širom Evrope, posebno u bivšim komunističkim državama. Obojica smo konstatovali da je društveni kriminal to što je EU odgovorna za politiku koja tera male poljoprivrednike sa zemlje. Čist rezultat toga je da siromašne seoske porodice sve više ostaju bez zemlje, a država daje prednost poljoprivrednim korporacijama koje gaje monokulture, dok umiruća sela predaju svoju decu čarima i lepotama urbanog života.

Pitao me je: „Zašto se oni [ljudi] ne dignu?“ Odgovorio sam: „Još uvek
imaju šta da jedu“.

Razgovor je prekinut dolaskom na moje odredište, a nakon toga,
razmišljao sam o tome kako sam mogao da odgovorim: „Dosta im je ratova“. Ili: „Na kraju mora doći do ustanka, jer ne postoji moralni autoritet (vođa) koji bi stao uz njih, čineći ustanak nepotrebnim.“ Ali, nisam bio siguran u svoj odgovor i zato sam malo istraživao.

Još nisam sreo nijednog pravoslavnog sveštenika u razgovoru, ali dovoljno znam da bih shvatio da se slovenski mentalitet generalno razlikuje od zapadnjačkog, naročito pravoslavni slovenski. Romanizovanog Južnog Slovena (katolika) možemo zanemariti, jer se nekako pretvorio u oštećenog (samomrzećeg) klona svog neobjašnjivo uzdignutog, samoprihvaćenog, etnički nadmoćnog nemačkog gospodara; ako pravilno čitam delo Siseli Izabel Ferfild.

S druge strane, pravoslavni Srbin, izmučen i pregažen nebrojeno puta od strane raznih carstava, neobična je mešavina – koliko zauvek veran sebi obavijen plaštom dečije nevinosti toliko sklon da rukom izvrši odmazdu okupatora kao grčka boginja Nemezis. Jer Srbin je prožet svojim paganskim mentalitetom u svemu, osim u imenu, a ipak je, na nesreću, napustio božanstva sudbine (suđaje, suđenice i narečnice) prepustivši ih samima sebi i radije težio oprostu pravoslavlja; u ovoj okolnosti vidimo da pokojni srpski patrijarh Irinej nije bio izuzetak, već izgleda da mu se desio peh svojstven društvenom fenomenu dečje naivnosti:

“Srbija ne treba da zazire od EU, ako Evropa poštuje naš identitet, kulturu i veru. Srbija je čitavom svojom istorijom u Evropi i sigurno je da želimo da budemo deo te porodice naroda. Mi ćemo prihvatiti sve ono što ne bude na štetu našeg kulturnog i istorijskog identiteta.“

Takva naivnost ilustrovana je u nordijskoj novopaganskoj literaturi J.R.R. Tolkina gde je Crvjezik vezir kralju Rohanu; jer kako bi se Toni Bler, u svojim očinskim savetima i mnogim predlozima, ikad pokazao
srpskim vlastima u pregovorima vezanim za ovaj predloženi savez, nego kao otrovna „arhetipska ulizica, laskavac, lažov i manipulator“?

Dobra ilustracija ovoga bi bila: izuzetno korumpirana Komisija Evropske Unije, toliko korumpirana da pati od unutrašnje gangrene ljudskog duha, kada odbija da objavi sopstveni izveštaj o korupciji, ne šalje poruku Srbima: „naš problem sa vama nije u vašoj korupciji, već je naš problem sa vama to što je vaša korupcija javna, nije prikrivena“. Drugim rečima, Srbi još uvek nisu potpuno iskvareni u duši; i ne možete „pripadati“ Evropi dok se to ne desi. Ali buntovni parlamentarci Evropske unije podigli su zavesu:

„Nova studija Evropskog parlamenta … otkriva da korupcija širom Evrope košta skoro 800 milijardi funti godišnje. Zapanjujuća suma, koja je jednaka 6,3 odsto ukupnog BDP-a EU-28, podstakla je na apel za formiranje Evropskog javnog tužilaštva kao deo suzbijanja korupcije.

Nova procena ukupnog godišnjeg gubitka, od 782 milijarde funti [903 milijarde evra u martu 2020], veći je osam i više puta od prethodnih proračuna. To je zato što meri punu cenu problema – u rasponu od
indirektnih efekata kao što su preduzeća kojima se odlažu investiranja, do direktnih uticaja uključujući gubitak novca od poreskih prihoda.

Korupcija, koju izveštaj definiše kao „zloupotrebu moći za privatno sticanje dobiti“ može varirati od plaćanja mita službenicima koji zloupotrebljavaju ovlašćenja za dodelu unosnih ugovora o nabavkama.“

Moje pitanje za sadašnjeg patrijarha bi bilo, kako je moguće da je dobro za Srbiju ispunjenje zahteva Evropske komisije da se jasno vidljiva spoljna korupcija srpskog tela transformiše u nevidljivu, unutrašnju korupciju duše? Kompetentni lekar može efikasno lečiti telo, dok je zatamnjenje duše naroda složeniji i krajnje opasan predlog. Jer, primena hrišćanskog principa oproštaja sa pokornicima zla je pogrešno; ipak to je ono do čega je zapadna hrišćanska kultura došla i predstavlja zarazni društveni virus predlažući da zarazi Srbiju pozivom za pridruživanje Evropskoj uniji.

Ne treba se stavljati u nepromenljivu prošlost tamo gde je neljubazan nadimak zauvek ostavio mrlju na nečijem liku; jer zar ne podseća poziv Evropske unije za „korupciju lepog lica“ ili „prefinjenu korupciju“
na Avgustinove ideje u korenu filozofske podele između Istoka i Zapada? Kako se ova tama mogla propustiti?

Štaviše, Patrijaršija podržava obnovu monarhije. S tim u vezi treba istaći da mudar kralj, onaj koji ne teži da vlada drugim narodom, može biti dobra, čak i velika stvar. Ali, kraljevi s pravom po rođenju iz evropske istorije (rođeni od roditelja iz bliskog srodstva, neizbežno za 3. generaciju kraljevskih međusobnih brakova) su proizveli puno mediokriteta i mnogo imbecila. Zar nijedan srpski princ, onaj koji teži da bude kralj, ne bi trebalo da je rođen od srpske majke bez strane privrženosti, prebivališta ili državljanstva? Zar Srbi nemaju pravo na dosledno zdravo, odano i mudro vođstvo? Šta bi trebalo da spreči povratak evropskim mračnim porodičnim spletkama i istorijskim kraljevskim uzurpacijama zdravog upravljanja u Srbiji? Ko bi bio vaš kralj? Zar referendum ne bi trebalo da potvrdi, obnovi i, ako je potrebno, po sili zakona, abdicira bilo koju nekompetentnu ili nevernu (Srbima) ličnost koja bi nasledila kraljevsko pravo? Moralna savest je presudna za savremenu „ustavnu monarhiju“, ličnost kralja mora biti principijelna i nepotkupljiva, a ako ne, onda zamenljiva, po mogućstvu bez nasilja. Kralj treba da služi na volju naroda.

Iz toga sledi da bi ova pitanja za Patrijaršiju trebalo da budu i pitanja za proevropskog, želi-da-postane-kralj, Aleksandra.

Kada bi se mogao pronaći podnošljiv budući život etičkih ambicija među Srbima, ovaj predlog koji zahteva mudre i hrabre sposobnosti ne bi trebalo da isključi patrijarhe i kraljeve, ali ove ličnosti ipak moraju da pokore korporacije uz zdravo vođstvo i kompetentno rukovodstvo inspirisano iskrenim patriotizmom; gde se srpski seljak smatra kičmom nacije, i koji nikada neće biti uvučen u korumpiranu monokulturu globalnog trenda.

Svojevoljno napuštanje seoske dece zbog zavodljivosti EU znači podsticati prvih šest od osam glavnih poroka; kao metafore bismo mogli navesti: proždrljivost se nalazi u savremenoj sklonosti mladih prema metamfetaminu, požuda se ogleda u ubrzanom propadanju tradicionalnih vrednosti, pohlepa proizilazi iz moći potrošačke kulture nad voljom, gnev se rađa u ovoj zamci zavisnosti, dok se tuga i očaj otkrivaju u sećanjima rođaka na prelepu decu koju sada ne mogu da prepoznaju.
I ne bi li to bila neka vrsta slepe, narcisoidne slavoljubivosti i njenog blizanca, lažnog ponosa u vođstvu, okretanje leđa jednostavnim i poštenim ljudima, ono što omogućava ovo prethodno? Sada imamo svih osam pravoslavnih poroka.

Jer, ubrzo nakon gubitka samodovoljnosti, dolazi i gubitak tradicionalnih vrednosti, a takođe i gubitak lične suverenosti koji je omogućio srpskom narodu da sam bira svoje vođe. Naposletku, ko će nahraniti Srbiju? Nemački Bayer AG? Gde bi kraljevi privrženici pronašli osećaj sigurnosti? U iskrenom rešavanju poteškoća sa kojima se suočio srpski seljanin ili svetovnom komforu i dinastičkom ponosu koji su pronašli britansko-nemački prinčevi Saks-Koburg i Gota? Da li će kralj biti dobri Samarićanin prema seljanu ili će težiti da postane ličnost povezana s oligarhom, za koju nam Isus javlja da mora proći kroz iglene uši? Da li će javno ukoriti svog rođaka, kralja Huana Karlosa, primajući mito od Saudijaca u iznosu od 90.000.000 evra (devedeset miliona evra) da iskoristi svoj uticaj favorizujući jednu odluku nad drugom ili će ćutati u ovom slučaju odmetništva ustavnog monarha?

Zar ne da nije samo ispravno, već je i dužnost oca svakog srpskog seoskog deteta da nužno postavi ova pitanja? Prema tome, pristojno je smatrati da patrijarh, u svojoj ulozi savetnika koju mu je država dodelila, mora da se samopreispita i nastavi sa postavljanjem čistih, odgovornih, neopozivih, posvećenih selu, patriotskih prioriteta prema moralnom autoritetu bilo kog budućeg srpskog kralja (i to nužno uključuje bilo kog pseudo-kralja ili srpski politički kult ličnosti koji trenutno ima veliku moć).

Jer, bilo kakvi pregovori o pridruživanju Evropskoj uniji ne bi trebalo da budu puko nagađanje dragocenih koristi nastalih u dokonom maštanju, već podvrgnuti rigoroznom ispitivanju; institucionalizovanog, korporativnog odnosa predator-plen u Evropskoj uniji, odnosa koji je toliko mračne duše i prožet korupcijom. Komisija Evropske unije ne samo da je nedavno odbila da objavi sopstveni izveštaj o pohlepi, korupciji i podmićivanju, prikrivajući time privremenu raskalašnost svake vrste, već je zapravo i ukinula mehanizam za izradu ovih izveštaja. Ipak, prosvećuju nas studije koje su po ugovoru izradili pobunjeni parlamentarci. Iz toga proizilazi da bi svako autentično ispitivanje ovih činjenica trebalo da dovede do toga da viši moralni autoritet odbije svaku dalju realizaciju sa ovom mračnom i izopačenom „unijom“.

Serbia/Srbija

Tags Srpski kralj

Categories Uncategorized

Covid 19

December 2, 2020 //

updated 28 June 2022

The Professionals:

Front Line COVID-19 Critical Care Alliance

My stuff:

Transcendent Corruption & Corona Virus part one

Transcendent Corruption & Corona Virus part two

When Western Culture Turned to Cannibalism

Covid, mRNA & Mad Scientists

The Flip: Russian Propaganda Technique

Select outside links:

mRNA: “It’s Gene Therapy, Not A Vaccine” David Martin, PhD

Dr Martin’s Fauci/Covid Criminal Dossier (pdf 205 pages)

Ivermectin Crushes Covid in Japan

Netherlands Doctors Break Law & Prescribe Ivermectin (Dutch)

Court Ordered Ivermectin Saves Hospitalized “Dying Patient”

Big Pharma Lap Dog: Ivermectin Works But Let’s Study it More

Anti-Ivermectin ‘Experts’ Conflicts of Interest

USA: Ivermectin Disinformation Source & Timeline

RollingStone & Twitter Collude in Fake Ivermectin Story

Another Study: Ivermectin Works

Top Tokyo Medical Authority: Use Ivermectin

New Scientific Study re HCQ & Ivermectin: It Works

Study: Ivermectin Cut Intensive Care Deaths 38% (Spanish)

Another Study: Ivermectin Stops Covid

Politics of Ivermectin in Indonesia

Science Breakthrough: How Ivermectin Works on Covid

Corrupt WHO Pushes Back on Ivermectin in India

India Court Over-Rules WHO, Allows Ivermectin

Ivermectin Crushes Covid in Mexico City

Suppressing Ivermectin Has Killed 1/2 Million (to now)

Ivermectin Crushes Covid in Delhi

How Corruption Suppresses Ivermectin

Beating covid with generic drugs

29 Studies: Natural Immunity is Superior to Vaccination

Treat Your Own Covid by John Day MD

The Great Barrington Declaration on covid

Fear is the Killer on covid

Propaganda & Corona Virus

A former Sergeant of Operations and Intelligence for Special Forces, Ronald Thomas West is a retired investigator (living in exile) whose work focus had been anti-corruption. Ronald had lived over thirty years in close association with Blackfeet Indians (those who still speak their language), and is published in international law as a layman: The Right of Self- Determination of Peoples and It’s Application to Indigenous People in The USA or The Mueller-Wilson Report, co-authored with Dr Mark D Cole. Ronald has been adjunct professor of American Constitutional Law at Johannes Gutenberg University, Mainz, Germany (for English credit, summer semester 2008.) Ronald’s formal educational background (no degree) is social psychology. His therapeutic device is satire.

Contact: penucquemspeaks@googlemail.com

“Non-cooperation with evil is as much a duty as cooperation with the good” -Mahatma Ghandi

Tags Corona Virus, Covid, Covid 19, gene therapy, mRNA, mRNA "It's gene therapy not a vaccine", PCR, SARS-CoV-2

Categories corruption, politics, propaganda, psychology, social responsibility, State Terror, Uncategorized

Serbia/Srbija

November 29, 2020 //

English section beneath the Serbian – updated 1 August 2022

Kao rezident Srbije, otac dece srpskog državljanstva, ovi eseji su moj doprinos toliko željenoj čistoj i etičnoj budućnosti, ne samo moje porodice, već i svih običnih, svakodnevnih Srba, kojima se većini divim, zbog njihovih iskrenih zapažanja i čestitosti. U svojim zapažanjima o Srbiji vidim mnoge probleme, ali i realne mogućnosti. Prvih sedam eseja (boldirano) uvršteni su u veću kolekciju, koja je prevedena na srpski jezik i biće izdati kao knjiga 2022. godine. Ostali eseji (oni koji nisu uvršteni u predstojeći rad), koji bi trebalo da su zanimljivi ili zabavni, biće postavljeni s vremena na vreme, ispod boldiranih linkova. Zaključne napomene mogu se naći ispod svih postavljenih radova.

Vođstvo u vreme krize

Obrazovanje i špijunaža

Crnogorska retrospektiva satira

Privatizacija za lakoverne

Srpski kralj

Pismo Patrijarhu Srpskom

Rekao sam Ne: Samoobmana i samoodbrana Aleksandra Vučića

Hronologija Alfe

Filozofski brabonjci Slavoja Žižeka satira

Pitanje za dvorsku ludu

Vilijam Berns – Direktor CIA-e

Makrokosmička zapadna propaganda za pranje geopolitičkih zločina

Srpsko rešenje za Kosovo (predloženi nacrt)

iRNK: „To je genska terapija, a ne vakcina“

Kovid: Suzbijanje naučnih kontra-narativa

Kovid vs grip: Gde je kosa, alatka Smrti, u 2020-2021?

Transcendentna korupcija i korona virus prvi deo

Transcendentna korupcija i korona virus – drugi deo

Kada se zapadna kultura okrenula kanibalizmu

Nekažnjenost i Međunarodni krivični sud

Veliki masakr Yebite ssse (satira)

Metamorfoza

Preokret: Ruska propagandna tehnika

Nacionalizam vs maligni nacionalizam vs imperijalizam

Srpski lideri: Očigledne „mušterije“

Liberalna demokratija u Evropi

Srbija je saterana u konformizam između NATO-vog čekića i nakovnja EU

Toksičnost koštica kajsije

Srpska utopija

Razmišljajući o svojoj mogućoj budućnosti kao građaninu Srbije (ako bi to korumpirana država dozvolila), čini mi se prikladnim da sredim svoj politički stav. Bio bih „kvalifikovani“ rojalista koji apsolutno NE bi podržao obnovu dinastije Karađorđević. Trenutno, uzimajući u obzir srpsku istoriju i mentalitet i ono što bi moglo funkcionisati, buduća Srbija, pretpostavljam, izgledala bi otprilike ovako:

Srpski kralj bi bio rođen u Srbiji, u potpunosti upućen i oblikovan srpskom kulturom i istorijom, školovan u Srbiji i biran (jednom) plebiscitom, a njegov naslednik (koga bi kralj lično imenovao, naslednik kraljevske loze, u srodstvu ne daljem od drugog kolena) mora biti potvrđen plebiscitom nakon sukcesije. Bilo koji pripadnik kraljevske loze koji se venča sa državljaninom druge države, bio bi diskvalifikovan. Srpska kraljica koja to postane udajom za kralja Srbije, morala bi biti rođena u Srbiji, od roditelja državljana Srbije, dobrog karaktera, a tokom celog života bi živela u Srbiji (trebalo bi da se uda iz ljubavi, a ne zbog društvenog položaja).

Kralj i patrijarh bili bi stalni ministri (bez obzira na vlade koje dolaze i odlaze) i imali bi moć da zbace celu vladu, uključujući predsednika i premijera; kada se njih dvojica usaglase da je to iz razloga političkog zastoja zaglavljenog u trajnim ili osvetoljubivim raspravama. Svaki od njih dvojice, pojedinačno kralj ili patrijarh, imao bi moć da stavi veto na predloženi zakon ili politiku, koji nisu utvrđeni ustavom.

Predsednik ili premijer ili većina parlamentaraca imala bi moć da sazove plebiscit za uklanjanje kralja, ali ako plebiscit ne uspe, osoba(ma) koje pozivaju na plebiscit biće zabranjeno bavljenje politikom za ceo život.

Vlada se ne sme zbaciti samo zbog činjenice da vodi raspravu o tome da li je potrebno pokrenuti plebiscit za uklanjanje kralja.

Vladu ili kralja za koje se utvrdi da su se služili obmanom, da bi zaobišli tesne principe utvrđene u prethodna tri paragrafa, ukloniće senat građana, a oštećena strana će biti obeštećena, a počinioci krivično gonjeni zbog državne izdaje. U okolnostima kraljeve smene, senat će vanredno zasedati i ispitati ovaj paragraf i, ako je potrebno, postupati po njemu pre imenovanja novog kralja.

Kralj koji je nacionalnim plebiscitom uklonjen, doživeo bi da njegova porodica izgubi svako pravo na nasledstvo, a nova kraljevska porodica ustanovljena izborom novog kralja, od kandidata koje je nominovao senat uglednih građana.

Ovaj „građanski senat“, sastavljen od uglednih ličnosti konsenzusom opštine, trebalo bi da se sastane jednom u dve godine pred očima javnosti i otvori ga pitanjem: Da li sveštenici naše zajednice pokazuju naše pravoslavno verovanje „Lakše je kamili da prođe kroz iglene uši, nego što je to bogatom čoveku da uđe u carstvo Božije?“ Ako je odgovor negativan u 10% ili više zajednica, Patrijarh će biti obavešten da se njegovo sveštenstvo razmeće Roleks satovima, vozi vrhunske automobile, posećuje zabave na jahtama i slično. U ovom slučaju, kada je patrijarh obavešten, ako će, i nakon dve godine, ovaj građanski senat ponovo utvrditi da je 10% sveštenika korumpirano, patrijarh će biti suspendovan sa ministarske funkcije u vladi, s tim da će samo kralj imati moć da zbaci celu vladu, dok narednih godina građanski senat ne otkrije da je crkvena korupcija utihnula i dok Patrijarh ne bude vraćen na mesto ministra.

Nacionalne političke partije bile bi zabranjene, zapravo bi političke stranke bile strogo ograničene na lokalne opštine, a multinacionalnim korporacijama bi bio zabranjen bilo kakav uticaj u oblasti politike (bez plaćenih lobista).

Opštine bi trebalo da imaju moć da zatvore svoje korumpirane građane i one posetioce koji mogu biti saučesnici u korupciji, bez mogućnosti žalbe višem sudu; osim ako građanski senat utvrdi da je tužilaštvo samo po sebi korumpirano, u tom slučaju će sve stranke za koje se utvrdi da su korumpirane (policija, sudija, lažni svedok itd.) služiti kaznu nepravedno izrečenu žrtvi.

Policija i sudije ne mogu biti nametnuti zajednici u kojoj nisu rođeni, osim ako zajednica ne zatraži antikorupcijsku pomoć od senata građana. Senat može, po sopstvenom nahođenju, zasedati kao vrhovni sud za krivično gonjenje i osuditi kaznom zatvora nacionalne ličnosti (osim vladajućeg kralja ili patrijarha) koji dovode nacionalni ugled Srbije u loše stanje lošim ponašanjem ili izuzećem od kazne.

Građanski senat može, po svom nahođenju, ograničiti (limitirati) fond talenata iz kojeg se crpe neministarska nacionalna vladina imenovanja; na primer, od ambasadora ili bilo koje druge funkcije može se zahtevati da ispunjavaju određene kriterijume (koje određuje senat).

Korporacijske karijerne ličnosti, od lokalnog do nacionalnog nivoa, biće zabranjene u vladi. S tim u vezi, nacionalni resursi ne smeju biti u vlasništvu privatnih strana (npr. električna mreža), a zločini protiv životne sredine smatraće se zločinima protiv srpskog naroda.

„Najopasniji čovek za bilo koju vladu je čovek koji je u stanju da sam promisli, ne obazirući se na prevladavajuće praznoverje i tabue. On gotovo neizbežno dolazi do zaključka da je vlada pod kojom živi nepoštena, suluda i nepodnošljiva “– H.L. Menken

Ono što je sigurno, Srbi bi morali da nadmaše Sjedinjene Američke Države!

Ronald Monarhist: utvrdio da su narodne dvorske lude imune na krivično gonjenje zbog njihovih satiričnih ludosti.

„U svakoj demokratiji, etika, samokontrola, tolerancija i poštenje uvek će zauzeti drugo mesto u odnosu na narcizam, pohlepu, zatucanost i uznemiravanje, makar samo zato što su ljudi koji igraju po pravilima u bilo kojoj demokratiji u nepovoljnom su položaju u odnosu na one koji lako krše pravila u svoju korist “ – Ronaldova maksima

In English:

As a resident father of Serbian citizens, these essays are a contribution towards a much desired clean & ethical future for not only my family but for all of the common, everyday Serbians, the majority of whom I admire for their straightforward observations & honesty. In my observations of Serbia, I see many problems but also real opportunity. The first seven of these essays (in bold type) are included in a larger collection being translated into Serbian for submission to a publisher in 2022. Other essays (those not included in the forthcoming work) that should be interesting or entertaining will be posted, time to time, beneath the links in bold. Concluding remarks may be found beneath the entirety of these posted works.

Leadership in Time of Crisis

Education & Espionage

A Montenegro Retrospective satire

Privatization for Dummies

A Serbian King

A Letter to the Patriarch

“I Said No” The Self-Defeat of Alexandar Vucic

A Whistle-Blower’s Odyssey of Survival

The Philosophical Dingleberries of Slavoj Žižek satire

Question for a Court Jester

CIA Director William Burns

Macrocosmic Western Propaganda Launders Geopolitical Crimes

Serbia’s Kosovo Solution

mRNA: “It’s Gene Therapy, Not A Vaccine”

Covid: Suppression of Scientific Counter-Narratives

Covid vs Flu: Where is the Grim Reaper’s Scythe in 2020-2021?

Transcendent Corruption & Corona Virus part one

Transcendent Corruption & Corona Virus part two

When Western Culture Turned to Cannibalism

Impunity & The International Criminal Court

The Great Phuc Uuus Massacre (satire)

Metamorphose

The Flip: Russian Propaganda Technique

Nationalism vs Malignant Nationalism vs Imperialism

Serbia’s Leaders: Obvious ‘johns’

Liberal Democracy in Europe

Between NATO Hammer & EU Anvil, Serbia is Beaten into Conformity

Apricot Kernel Toxicity

A Serbian Utopia

Having thought about my possible future as a citizen of Serbia (if the corrupt state were to allow this), it seems apropos to sort my political position. I would be a ‘qualified’ royalist who absolutely would NOT support restoration of the Kara-George dynasty. At present, taking into account Serbian history & mentality and what might work, the future Serbia I imagine would look something like this:

A Serbian King would be born in Serbia, fully shaped by and informed in Serbian culture & history, educated in Serbia and elected (one time) by plebiscite and his successor (the King’s personally designated royal heir, not to reach farther than a 1st cousin’s son) must be confirmed by a plebiscite upon succession. Any royal marrying a citizen of another state would be disqualified. A Serbian Queen by marriage to a King of Serbia, shall be born in Serbia, of Serbian citizen parents, of known good character, and lived in Serbia throughout her life (should be married for love, not social position.)

The King and Patriarch would be permanent ministers (no matter governments that come and go) and have the power to throw out an entire government, president & prime minister included; when the two agree this is necessary for reasons of political stasis locked into perpetual or vindictive arguments. Either one, King or Patriarch singly, would have the power to veto a proposed law or policy that is not set out in the constitution.

A president or prime minister or majority of parliamentarians would have the power to call a plebiscite to remove a king but if the plebiscite failed, the person(s) calling the plebiscite would be banned from all politics for life.

A government may not be thrown out simply for fact of a debate on whether it should be necessary to move for calling a plebiscite to remove a king.

A government or king found to have employed chicanery to circumvent the narrow principles set out in the preceding three paragraphs shall be removed by a citizen’s senate and the injured party restored and offender(s) prosecuted for national treason. In circumstance of a king’s removal, this paragraph will be examined by extraordinary meeting of a senate and, if necessary, acted upon prior to nominating a new king.

A king confirmed as removed by national plebiscite would see his family lose any right to succession and a new royal family established by election of a new king from candidates nominated by a senate of dignified citizens.

This ‘citizens senate’, made up of dignified persons by consensus of municipality, should meet once in two years in the public eye and open with a question: Do our community priests demonstrate our Orthodox belief “It is easier for a camel to pass through the eye of a needle than it is for a rich man to enter the kingdom of God?” If the answer is negative in 10% or more of the communities, the Patriarch shall be notified his priesthood is flaunting Rolex watches, driving high end automobiles, attending parties on yachts or the like. In this case of the Patriarch notified, if, after the following two years this citizens senate shall again shall find 10% of the priests are corrupt, the Patriarch shall be suspended from his ministerial position in government, with the king solely invested with the power to throw out an entire government, until in subsequent years the citizens senate discovers the church corruption has abated and the Patriarch is restored as minister.

National political parties would be illegal, rather political parties would be strictly limited to local municipalities and multinational corporations disallowed any influence in the political spectrum (no paid lobbyists.)

Municipalities should have the power to jail their own corrupt citizens and such visitors as may be complicit in corruption without appeal to a higher court; except the citizens senate shall find the prosecution itself was corrupt, in which case any parties found to be corrupt (police, judge, false witness, et cetera) shall serve the sentence unfairly laid upon the victim.

Police and judges may not be imposed upon the community that are not native to the community, except a community requests anti-corruption assistance from the citizens’ senate. The senate may, at its discretion, convene as a prosecution of last resort to jail national personalities (other than a sitting king or patriarch) exercising ignorance bringing the national reputation of Serbia into a state of disrepair with ill manners or impunity.

The citizens’ senate may, at its discretion, restrict (limit) the talent pool from which non-ministerial national government appointments are drawn; for instance ambassadors or any other position may be required to meet certain (to be determined by the senate) criteria.

Career corporate personalities, from local to national level, shall be banned from government altogether. In relation to this, national resources may not be owned by private parties (e.g. the electric grid) and crimes against the environment shall be construed to be crimes against the Serbian people.

“The most dangerous man to any government is the man who is able to think things out for himself, without regard to the prevailing superstitions and taboos. Almost inevitably he comes to the conclusion that the government he lives under is dishonest, insane, and intolerable” – H.L. Mencken

Certainly the Serbs should do better than the USA!

By Ronald the Monarchist: stipulating the people’s court jesters are immune to prosecution for their satirical follies.

“In any democracy, ethics, self restraint, tolerance & honesty will always take a second seat to narcissism, avarice, bigotry & persecution, if only because people who play by the rules in any democracy are at a disadvantage to those who easily subvert the rules to their own advantage” -Ronald’s Maxim

Tags Ronald Tomas Vest, Srbija, Čitajte na srpskom

Categories Uncategorized

The Rise of Narcissism

November 27, 2020 //

Pre-Columbian Concept Translated to Modern By Ronald Thomas West

Unpublished draft manuscript. This work may be reproduced for educational & research purposes. For profit & mass paper media redistribution prohibited. Send questions & comments to:

penucquemspeaks@googlemail.com

Another piece of ‘social science fiction’ for the entertainment of the Cartesian-Platonic mentality. For the rest of us, what follows is an applied technique that could be described as superimposing ancient American Indian analytic thought process on European maladaptive social behavior in a context of historical interpretation. Let the Western anthropologists shout ‘Foul!’ as loudly as they like; for there is nothing quite like a hypocrite’s discomfit when the tables are turned on them (whilst noting the Western psychological concept of “ego” was diagnosed and treated as a mental disorder in the preColumbian Plains tribes of North America.)

The Rise of Narcissism

The ‘naaks’ is Blackfoot expression of the sentient awareness surrounding ‘ourselves as energy capsules’ (our capsule’s energy surroundings or the larger sentient awareness), and our [entire] body is the capsule’s skeleton. We could think about the naaks vis a vis intuitive intelligence & ability to read per the ‘capsule within the capsule.’ The Earth is the capsule which we are capsules within. At the macro-micro comparison level, we exist (in some sense), at a cellular level, no different to we are composed of cells.

Within this our ‘brains’ (notice the plural) is a (notice the singular) bifurcated, but knitted together, identical model of a translucent, parallel universe; in the ‘ether’ (aether) expression, an expandable & contractible organ with many avenues that are in state of motion (like traffic) such that quantum physicists are now comparing (our universe) to a neural network (the same as our ‘brains’, we all have a pair of these that should be seen in a paradox of the two are one but also competent as ‘partnered’ individuals.)

Within this phenomenon there is possibility for infinite permutation or infinite dimensions (possibilities) which are transitory like random computations (permutation) depending on influences & actions & reactions & interactions.

All of this is tied together in the ‘neural network’ at multiple levels. These are the energy strings & channels that constantly surround us and we are tied into in various ways … or SHUT OUT OF … due to deficient learning, involuntary circumstance, other possibilities, or (in some cases) choice.

All of the preceding (in a paradox) is superimposed upon a sentient cosmic will with a purpose we cannot be objectively privy to; except to recognize when avenues are opened and shut to us in what’s similar to a fluid state.

Moreover, there are constants that should never be tampered with (but have been.) In all of this, it is important (critically important) to understand the Earth ‘capsule’ are its own sentient being with a will. It is a female entity where ‘Man’ should behave as a guest. This is a ‘tampered with’ constant.

The seasons, both solar & lunar calendar (partnered) are an exterior (to our individual capsules) phenomenon that is typically only seen in projection-reflection (artificial-logos-limited or left-brain-centric, ego-based perception) in the modern man and is why they cannot ‘hear’, ‘see’, ‘feel’, ‘smell’, ‘taste’ or know what the cosmos has to say. These seasons mirror image in the North-South hemispheres of the planet reflect the parallel universe (same principle as our ‘twin’ brains), and we are capable of traversing these parallel universe at a cosmic level but this would be perceived by logos as being ‘doubled’ or co-existing with what amounts to a parallel universe ‘clone’ when in fact it is ‘just us’ (our single selves) located in both (when the universe is not ‘cleaved’ or split.)

The preceding (paragraph’s) seeming contradiction is solved as simply understanding the entire structure operates as a single, integrated whole.

Those ‘pre-ancient’ peoples who lived for many millennia with unrestricted intuitive intelligence (sight) discovered what leads to certain outcomes in the sentient awareness; so simple as to understand it is better to be good than bad, honest dealings with our fellow man & truthful reporting are the correct road to follow, and at the end, it is better to die than to compromise one’s ethics and cleanliness of one’s mind: the source of true ‘nobility.’

What Plato’s dismissal of intuitive intelligence accomplished was to effectively lobotomize the whole of Western humanity’s social intelligence (common sense) in relation to life support function; enabling the idiocy of environmental destruction on a colossal scale, for the simple fact this branch of humanity can no longer see and navigate those avenues the sentient awareness of omnipresent intelligence offers to us. This social defect was already old by the time Plato ‘codified’ it, dating to time of overthrow of the Matriarchal system reflected in mythology of Gaia and the Titans (victors wrote the history) and the subsequent rise of the ‘logos’ hierarchy. But the resulting ancient Paganism had to somehow absorb these existing principles nevertheless; over a long transitional period as the artificial hierarchy (societal blindness of logos) spread throughout the world and became more and more divorced from reality within its pseudo-reality. Finally the logos turned on Paganism in a self-devouring rage at sensing what it cannot see or know and its solution was to seal every portal. This was the end of the oracles, an extinction manifest in the marriage of logos to monotheism (self.)

Sufi Islam and the Eastern Orthodox Church had been moderately inclined, historically ‘qualified’ exceptions to this, for instance, a social tolerance within Islam that even allows for Pagans or Infidels (Christians historically are construed to be ‘believers’ or a religion held in high regard since early Islam) to be respected as deserving of dignified treatment and possessed of rights little different to themselves; while also allowing for exploring the mysteries of our existence within a framework of noble self-improvement or sensibility. Orthodoxy, if less overtly tolerant (its history of anti-Semitic pogroms cannot be overlooked, contributing towards a future Jewish radicalism where Tikun’s sense of the unity principle has been overwhelmed), at least did not self-consume (cannibalize) the larger intelligence principles (and associated talent) within its own community, and a sense of the unity principle remained alive and survives. Western Christianity, and its offspring, Atheism, both embracing the schism and condemnation of intuition by Plato, deny these avenues, devolving to an absolute ‘you are with us or against us’ ethic, ignoring fact of dream informing Einstein.

In the West, there is little difference to the dogmas of science and religion, the empiricism of the one is easily so intolerant as the theology of the other. Both are primitive, if primitive is defined to be an aggressively self-consumed ignorance or narcissism demanding culturally unsophisticated outcomes based in personal and collective social-intelligence limitations.

Tags anthropology, counter-narrative, The Birth of Narcissism, The Rise of Narcissism

Categories matriarchy, philosophy, psychology, religion, Uncategorized

Great Barrington Declaration

November 23, 2020 //

Great Barrington Declaration

As infectious disease epidemiologists and public health scientists we have grave concerns about the damaging physical and mental health impacts of the prevailing COVID-19 policies, and recommend an approach we call Focused Protection. Read The Declaration Sign the Declaration Current Signature Count Français Português Español Italiano DEUTSCH SVENSKA РУССКИЙ עברית Polski Dansk Ελληνικά Magyar اللغة العربية čeština Hrvatski română 简体字 Türkçe Nederlands Íslenska Український Català 한국어 bahasa Indonesia Српски Български SUOMI Føroyskt 日本語 Sugbuanon Tagalog اُردُو ภาษาไทย SLOVENŠČINA ਪੰਜਾਬੀ हिन्दी ગુજરાતી eesti keel euskara Esperanto தமிழ் lietuvių kalba Norsk

The Great Barrington Declaration

The Great Barrington Declaration – As infectious disease epidemiologists and public health scientists we have grave concerns about the damaging physical and mental health impacts of the prevailing COVID-19 policies, and recommend an approach we call Focused Protection.

Coming from both the left and right, and around the world, we have devoted our careers to protecting people. Current lockdown policies are producing devastating effects on short and long-term public health. The results (to name a few) include lower childhood vaccination rates, worsening cardiovascular disease outcomes, fewer cancer screenings and deteriorating mental health – leading to greater excess mortality in years to come, with the working class and younger members of society carrying the heaviest burden. Keeping students out of school is a grave injustice.

Keeping these measures in place until a vaccine is available will cause irreparable damage, with the underprivileged disproportionately harmed.

Fortunately, our understanding of the virus is growing. We know that vulnerability to death from COVID-19 is more than a thousand-fold higher in the old and infirm than the young. Indeed, for children, COVID-19 is less dangerous than many other harms, including influenza.

As immunity builds in the population, the risk of infection to all – including the vulnerable – falls. We know that all populations will eventually reach herd immunity – i.e. the point at which the rate of new infections is stable – and that this can be assisted by (but is not dependent upon) a vaccine. Our goal should therefore be to minimize mortality and social harm until we reach herd immunity.

The most compassionate approach that balances the risks and benefits of reaching herd immunity, is to allow those who are at minimal risk of death to live their lives normally to build up immunity to the virus through natural infection, while better protecting those who are at highest risk. We call this Focused Protection.

Adopting measures to protect the vulnerable should be the central aim of public health responses to COVID-19. By way of example, nursing homes should use staff with acquired immunity and perform frequent PCR testing of other staff and all visitors. Staff rotation should be minimized. Retired people living at home should have groceries and other essentials delivered to their home. When possible, they should meet family members outside rather than inside. A comprehensive and detailed list of measures, including approaches to multi-generational households, can be implemented, and is well within the scope and capability of public health professionals.

Those who are not vulnerable should immediately be allowed to resume life as normal. Simple hygiene measures, such as hand washing and staying home when sick should be practiced by everyone to reduce the herd immunity threshold. Schools and universities should be open for in-person teaching. Extracurricular activities, such as sports, should be resumed. Young low-risk adults should work normally, rather than from home. Restaurants and other businesses should open. Arts, music, sport and other cultural activities should resume. People who are more at risk may participate if they wish, while society as a whole enjoys the protection conferred upon the vulnerable by those who have built up herd immunity.

On October 4, 2020, this declaration was authored and signed in Great Barrington, United States, by:

Dr. Martin Kulldorff, professor of medicine at Harvard University, a biostatistician, and epidemiologist with expertise in detecting and monitoring infectious disease outbreaks and vaccine safety evaluations.

Dr. Sunetra Gupta, professor at Oxford University, an epidemiologist with expertise in immunology, vaccine development, and mathematical modeling of infectious diseases.

Dr. Jay Bhattacharya, professor at Stanford University Medical School, a physician, epidemiologist, health economist, and public health policy expert focusing on infectious diseases and vulnerable populations. Sign the Declaration

Co-signers

Medical and Public Health Scientists and Medical Practitioners

Dr. Alexander Walker, principal at World Health Information Science Consultants, former Chair of Epidemiology, Harvard TH Chan School of Public Health, USA

Dr. Andrius Kavaliunas, epidemiologist and assistant professor at Karolinska Institute, Sweden

Dr. Angus Dalgleish, oncologist, infectious disease expert and professor, St. George’s Hospital Medical School, University of London, England

Dr. Anthony J Brookes, professor of genetics, University of Leicester, England

Dr. Annie Janvier, professor of pediatrics and clinical ethics, Université de Montréal and Sainte-Justine University Medical Centre, Canada

Dr. Ariel Munitz, professor of clinical microbiology and immunology, Tel Aviv University, Israel

Dr. Boris Kotchoubey, Institute for Medical Psychology, University of Tübingen, Germany

Dr. Cody Meissner, professor of pediatrics, expert on vaccine development, efficacy, and safety. Tufts University School of Medicine, USA

Dr. David Katz, physician and president, True Health Initiative, and founder of the Yale University Prevention Research Center, USA

Dr. David Livermore, microbiologist, infectious disease epidemiologist and professor, University of East Anglia, England

Dr. Eitan Friedman, professor of medicine, Tel-Aviv University, Israel

Dr. Ellen Townsend, professor of psychology, head of the Self-Harm Research Group, University of Nottingham, England

Dr. Eyal Shahar, physician, epidemiologist and professor (emeritus) of public health, University of Arizona, USA

Dr. Florian Limbourg, physician and hypertension researcher, professor at Hannover Medical School, Germany

Dr. Gabriela Gomes, mathematician studying infectious disease epidemiology, professor, University of Strathclyde, Scotland

Dr. Gerhard Krönke, physician and professor of translational immunology, University of Erlangen-Nuremberg, Germany

Dr. Gesine Weckmann, professor of health education and prevention, Europäische Fachhochschule, Rostock, Germany

Dr. Günter Kampf, associate professor, Institute for Hygiene and Environmental Medicine, Greifswald University, Germany

Dr. Helen Colhoun, professor of medical informatics and epidemiology, and public health physician, University of Edinburgh, Scotland

Dr. Jonas Ludvigsson, pediatrician, epidemiologist and professor at Karolinska Institute and senior physician at Örebro University Hospital, Sweden

Dr. Karol Sikora, physician, oncologist, and professor of medicine at the University of Buckingham, England

Dr. Laura Lazzeroni, professor of psychiatry and behavioral sciences and of biomedical data science, Stanford University Medical School, USA

Dr. Lisa White, professor of modelling and epidemiology, Oxford University, England

Dr. Mario Recker, malaria researcher and associate professor, University of Exeter, England

Dr. Matthew Ratcliffe, professor of philosophy, specializing in philosophy of mental health, University of York, England

Dr. Matthew Strauss, critical care physician and assistant professor of medicine, Queen’s University, Canada

Dr. Michael Jackson, research fellow, School of Biological Sciences, University of Canterbury, New Zealand

Dr. Michael Levitt, biophysicist and professor of structural biology, Stanford University, USA.
Recipient of the 2013 Nobel Prize in Chemistry.

Dr. Mike Hulme, professor of human geography, University of Cambridge, England

Dr. Motti Gerlic, professor of clinical microbiology and immunology, Tel Aviv University, Israel

Dr. Partha P. Majumder, professor and founder of the National Institute of Biomedical Genomics, Kalyani, India

Dr. Paul McKeigue, physician, disease modeler and professor of epidemiology and public health, University of Edinburgh, Scotland

Dr. Rajiv Bhatia, physician, epidemiologist and public policy expert at the Veterans Administration, USADr. Rodney Sturdivant, infectious disease scientist and associate professor of biostatistics, Baylor University, USA

Dr. Salmaan Keshavjee, professor of Global Health and Social Medicine at Harvard Medical School, USA

Dr. Simon Thornley, epidemiologist and biostatistician, University of Auckland, New Zealand

Dr. Simon Wood, biostatistician and professor, University of Edinburgh, Scotland

Dr. Stephen Bremner,professor of medical statistics, University of Sussex, England

Dr. Sylvia Fogel, autism provider and psychiatrist at Massachusetts General Hospital and instructor at Harvard Medical School, USA

Tom Nicholson, Associate in Research, Duke Center for International Development, Sanford School of Public Policy, Duke University, USA

Dr. Udi Qimron, professor of clinical microbiology and immunology, Tel Aviv University, Israel

Dr. Ulrike Kämmerer, professor and expert in virology, immunology and cell biology, University of Würzburg, Germany

Dr. Uri Gavish, biomedical consultant, Israel

Dr. Yaz Gulnur Muradoglu, professor of finance, director of the Behavioural Finance Working Group, Queen Mary University of London, England

Tags Covid, Covid 19, Great Barrington Declaration

Categories Uncategorized

The Powell/Haspel CIA/USA Election News

November 17, 2020 //

Update (part two) HERE

So, lawyer Sidney Powell says CIA Director Gina Haspel had to have known the Dominion election software was open to manipulation and should have warned against its use in the USA election. In fact it appears that in one county Dominion’s ‘smartmatic’ flipped 6,000 Trump votes to Biden which is a 12,000 vote differential (minus 6,000 to Trump becoming plus 6,000 to Biden.) If this happened on a single occasion, it should warrant all Dominion machine tallied votes recounted by hand.

Well, as a matter of fact, election software (as of the past two decades) is historically how the USA manipulates some elections, not only at home, but especially abroad (and how ‘independent’ foreign entities manipulate their own elections.) Powell is spot on. How would Powell know this? One fairly straight up assumption would be Powell represents a former major intelligence agency head, that is Mike Flynn, erstwhile boss of the Defense Intelligence Agency. Flynn knows where the bodies are buried.

Has it really happened in the USA before? Oh yes, the Diebold machines:

https://www.youtube.com/watch?v=q-bZSzGR4lk

Voting machine fraud had been used in the Bush Jr era. As well, Ron Paul complained it was the reason he lost in Republican primaries:

So it is the Trump slime machine has busted the Biden & Never Trump Republican slime machine by calling out the Dominion voting machine fraud. Where does it all fit together (or come apart, as the case may be?) Well, Trump’s people have broken the unwritten rules (or unpublished rules) by calling out the CIA’s expertise in manipulating (nominally foreign) elections and Sidney Powell has apparently been provided all the technical information necessary to bring it all together for judicial review:

Then, for my readers exterior to the USA, where has ‘Dominion’ (sounds like empire) ‘smartmatic’ been busy? Lots of places, like Georgia, Pakistan, Ecuador, Venezuela, The European Union, and many more.

Back to the USA, essentially what we have here is, the deep state internecine war is breaking the surface like circling shark dorsal fins in an upcoming feeding frenzy. Somebody smells blood and likely it is the stealth infiltrators of the Trump administration represented in Mike Pence, Mike Pompeo, William Barr (a double agent) et al, & allied Pentagon faction, read the Doug Coe cult, who most certainly won’t need the petty mobster Trump anymore, once the Biden/Soros ‘victory’ is overturned (depending on the deep state judges and perhaps ultimately whether Trump’s Supreme Court political appointees stab him in the back in concert with deep state lawyer (double agent) Rudy Giuliani deliberately screwing up Trump’s legal arguments and neglecting evidence.)

23 Nov 2020 update: At the Georgia recount we see emerging evidence of what you’d expect to see if voting machine fraud had been involved and the hand ‘recount’ had to be matched with the machine tally:

“It was of particular interest to me that hundreds of these ballots seemed impeccable, with no folds or creases. The bubble selections were perfectly made (all within the circle), only observed selections in black ink, and all happened to be selections for Biden” -Affidavit of Democratic election observer

As well, Giuliani appears to be running cover for this fraud and has now thrown Sidney Powell (& his client Trump) under the bus. HERE & HERE

No matter which camp ultimately prevails in this complex of deceits, the other camp’s rank and file (the voters) will be convinced they’d been cheated; when in fact they all get cheated, everyone loses regardless.

The red states’ conservatives are being driven to a deep (superstitious) conservatism of a distant past due to a real subliminal fear of a ‘liberal’ cultural revolution being imposed upon them, the blue states’ liberals are becoming radicalized (into intolerant ‘woke’) because they perceive a revanchist conservatism threat imposing what they consider are archaic social values on themselves in turn. No matter which side prevails, the police state wins (until it all finally and overwhelmingly tears itself apart.)

The Western ‘civilized’ human nature hasn’t really changed much in two and half thousand years:

“The tyrant, to hold onto his power, suppresses every superior thinker, does away with good men, forbids knowledge & enlightenment, controls every movement of the citizens and, keeping them in perpetual servitude, wants them to grow accustomed to baseness and cowardice, has his spies everywhere to listen to what is said in meetings, spreads dissension & slanders among the citizens and thereby impoverishes them, and is obliged to make war in order to keep his subjects occupied & impose on them permanent need of a supreme leader” -Aristotle

Tags Biden, Dominion, Gina Haspel, Sidney Powell, smartmatic, Trump

Categories CIA, crime, Morons, treason, Uncategorized

Decolonization

November 11, 2020 //

Decolonization as envisioned by the United Nations is (in real effect) little more than a self-serving Western propaganda ploy; assuaging ego where there is in fact little wider social consciousness of what (and what has not) been accomplished. To achieve de facto (authentic) decolonization, to begin, this should require the decolonization of the psyche of those ‘indigenous’ populations educated into Western way of thinking. This would be no mean task!

When the colonizing powers ‘withdrew’ and ‘lip-serviced’ (should sound like political fellatio) ‘the right of self determination of peoples’ … they left intact unnatural colonial borders that in any case DID NOT respect the purported right of self-determination, rather put in place multiple Western infected national psyches within so-called ‘indigenous’ leadership determined to (more often than not) behave like Whitemen (Western European mentality.) This has further created numerous cases of social friction across the globe, particularly concerning so-called ‘minorities.’

The related ‘meme of democracy’ has accomplished the following few examples of too many examples to list in one short article:

The largest stateless ‘minority’ in the world (5,000,000 compared to ‘sovereign’ Montenegro’s 500,000), that is the Kurds, are in (varying degrees of) conflict with Iran, Iraq, Syria and (not least) Turkey, due to persisting colonial borders. This leaves the Kurd population open (across several vectors) to murderous geopolitical (read intelligence agency) manipulations in endless iterations (most recently by the USA & Israel.)

In the so-called ‘international law’ (a Western developed concept) Azerbaijan is allowed an Azerbaijani majority exclave, Nakhchivan Autonomous Republic, separated by the territory of Armenia, but Armenia is NOT allowed an Armenian majority exclave, Nagorno-Karabakh, separated by the territory of Azerbaijan. Common sense calls this hypocrisy. Common people adhere to common sense and the Armenian common sense is cynically exploited in Ottoman imperial style geopolitical machinations:

So, what would be the point of common sense (a gift of our creator) in the view of those who propose to rule us? I doubt they could answer this question in any sensible (read honest) way for the fact there is no sensible or (especially) altruistic justification of the preceding. Any honest answer would have to take in account incompetence, greed & political-cultural narcissism (imperial arrogance) often prohibits the de facto right of self determination of peoples, any pretensions of decolonization at the United Nations notwithstanding.

In light of the preceding, just suppose (a laughable fantasy) the West were to take up Russia on an offer to repeat the plebiscite in Crimea with international observers; a plebiscite is the most democratic of all democratic principles. The obvious outcome would be (and why the ‘democratic’ West would never agree to this proposition) Crimeans would overwhelmingly (again) exercise their right of self determination to join the Russian Federation. Furthermore, the whole (majority ethnic Russian) East of Ukraine might then demand equal right to determine its own future and wellah, suddenly Putin’s Russian borders extend West to the Dnieper River. The Western states insistence Crimea remain a part of Ukraine is a case of the West maintaining a stance of ‘democracy for me, but not for thee.’

Meanwhile, the crude Spanish judicial system (dominated by judges aligned with the Popular Party, a political legacy of Franco) has jailed and continues to bring to trial those Catalan separatists who dared do what? They held a plebiscite (that most democratic of all democratic principles) to separate Catalonia from Spain (a state that has historically treated the Catalans as lackeys only fit to lick the Spanish boot.)

To keep this short, we’ll jump to Kosovo; where the Western states (NATO & the EU) has determined Serbia is not fit to govern a minority (of ethnic Albanians) on their own territory but the now purported (by the West) independent Kosovo is fit to govern a minority (of ethnic Serbs.) Never mind the inconvenient fact that recent Kosovo ‘leaders’ are being arrested and delivered to international tribunal for crimes against ethnic Serbs (includes organ harvesting), also not to mention the 250,000 Serbs driven from Kosovo in an ethnic cleansing pogrom following the NATO bombing of Serbia. Hey! Isn’t that just the sort of act the bombing was supposed to stop? NATO ‘just allowed’ that to happen when they’d grabbed control? Huh. Maybe that Albanian ‘majority’ wasn’t statistically big enough to justify an independent Kosovo (and secure Kosovo a ‘right’ to host Camp Bondsteel.)

All of this follows on a few historical facts overlooked by the Western propaganda machine; Eastern Orthodoxy’s majority Serbian population in the region of Srpska Krajina recently (90s Balkan Wars) ethnically cleansed from Catholic Croatia by “Operation Storm” (never mind the Serbs have been made the boogeyman for everything that went wrong with the breakup of Yugoslavia), as well the fact unnatural ethnic borders have been enforced in relation to Republik Srpska, ensuring there will be ongoing tensions within Bosnia on the border of Serbia and not least, the remnant Serb majority region in the North of Kosovo is denied their right of self determination to join with Serbia, ensuring perpetual inter-ethnic conflict that serves only to weaken the institutions of state via ongoing radicalization of both populations, Orthodox Christian Serb and Muslim Albanian. Europe couldn’t do a better job of promoting a war of civilizations if it had actually tried, if one were to presume it is mere incompetence derived from ego-narcissism has birthed this circumstance into the present. But maybe it is more than that, a weakened state with artificial borders is ‘low hanging fruit’ posing possibility of consolidating control over a region culturally tied to Russia (as well historically coveted by the Catholic headquarters at Rome.)

Finally, it must be noted that, similar to the Sioux Indians had founded their culture upon a spiritual relationship to the Black Hills of South Dakota from which they had been expelled, Serbia’s relationship to “Old Serbia” (Kosovo) is little different; but imperial ambition had seen the Serbs ethnically cleansed by the Albanians on multiple occasions, first under the ‘patronage’ of the Ottoman Turks, then the Albanians were backed in further pursuing pogroms against Serbs by the fascist Axis powers of World War II (similar to Croatian Ustasha persecution of Serbs during the war) and finally a coup de grace of sorts was delivered by communism under Tito, who forbade ethnic Serbs to return to their homes in Kosovo following 1945. [1]

The epilogue to all of this would be the colonizing of Serbia by the European Union at the point of a gun:

^ Ursula von der Leyen

Maybe the title of this piece should have been ‘Recolonization.’

[1] https://archive.li/r64Og

Tags decolonialization, Kosovo, Serbia

Categories crime, culture, information operations, intelligence, international law, philosophy, politics, propaganda, social responsibility, Uncategorized

Share this:

Share this:

Share this:

Share this:

Share this:

Share this:

Share this:

The Great Barrington Declaration

Co-signers

Medical and Public Health Scientists and Medical Practitioners

Share this:

Share this:

Share this: